Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/2440 Esas 2013/6503 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
1. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2440
Karar No: 2013/6503
Karar Tarihi: 20.11.2013

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/2440 Esas 2013/6503 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi         2013/2440 E.  ,  2013/6503 K.

    "İçtihat Metni"

    Tebliğname No : 1 - 2012/228845
    MAHKEMESİ : Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesi
    TARİHİ VE NO : 26/06/2012, 2012/174 (E) ve 2012/371 (K)
    SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

    TÜRK MİLLETİ ADINA

    Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Rıza’nın mağdur Hatice’yi kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin öldürme kastının bulunmadığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
    Ancak;
    1-Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanığın kendisini aldattığını düşündüğü gayri resmi eşi olan mağdureyi 22 yerinden bıçaklayarak, hayati tehlike geçirecek, duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına ve yüzde sabit iz oluşmasına neden olacak şekilde yaraladıktan sonra, eylemine devam etmeyerek komşusu olan tanık Hamide Hamikoğulları’nın evine gidip “eşinin kan kaybettiğinden” bahisle yardım isteyerek uzaklaştığı, tanığın mağdurun evine gittiğinde yaralı olduğunu görmesi üzerine ambulans çağırarak hastaneye götürülmesini sağladığı olayda; sanığın, mani hal olmaksızın eylemine devam etme imkanı varken kendiliğinden son verdiği, tanıktan yardım isteyerek mağdurun hastaneye yetiştirilmesini sağladığı, bu nedenle ölümün meydana gelmediği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK.nun 36.maddesinin koşullarının bulunup bulunmadığının tartışılmaması,
    2-Sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen hapis cezasının kanuni sonucu olarak, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-a,b,c,d,e maddesinde sayılan hak yoksunluklarının 53. maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar ve sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın, 53.maddenin 3.fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğu gözetilmeksizin, sanığın koşullu salıverilmesi halinde, 5237 sayılı TCK.nun 53/3.maddesi gereğince, aynı Yasanın 53/1-c maddesinde belirtilen yasal hakları kullanımındaki yoksunluğun sona ermesine karar verilmesi,
    Bozmayı gerektirmekle, sanık ve müdafiinin temyiz itirazlarının bu itibarla kabulüyle, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 20/11/2013 gününde oybirliği ile karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.