Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-3-4, 53/6, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 esas, 2018/20 karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 esas, 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. madde ve fıkrasının yanı sıra 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106/3. madde ve fıkrasının uygulanması, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 22:40 sıralarında sanığın sevk ive idaresindeki araç ile meskun mahal dışı, havanın yağışlı, zeminin ıslak olduğu, bölünmüş, iki şeritli yedi metre genişliğinde, eğimli, virajlı ve aydınlatması mevcut olmayan devlet karayolu üzerinde seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sol tarafında bulunan bariyerler çarptığı, akabinde şarampole devrildiği olayda, sanığın tam kusurlu olarak 9 kişinin yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 16.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.