Tebliğname No : 8 - 2014/67352
MAHKEMESİ : Erzincan 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/04/2010
NUMARASI : 2009/276 (E) ve 2010/153 (K)
SUÇ : Eziyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:

5237 sayılı TCK.nun 96/1. maddesinde "Bir kimsenin eziyet çekmesine yol açacak davranışları gerçekleştiren kişi hakkında ....." ibaresi yer almakta, yasada eziyet kabul edilen eylemler tanımlanmamaktadır. Madde gerekçesinde ise "Eziyet olarak, bir kişiye karşı insan onuruyla bağdaşmayan ve bedensel veya ruhsal yönden acı çekmesine, aşağılanmasına yol açacak davranışlarda bulunulması gerekir. Aslında bu fiiller de kasten yaralama, hakaret, tehdit, cinsel taciz niteliği taşıyabilirler. Ancak, bu fiiller, ani olarak değil, sistematik bir şekilde ve belli bir süreç içinde işlenmektedirler. Bir süreç içinde süreklilik arzeder bir tarzda işlenen eziyetin özelliği, işkence gibi, kişinin psikolojisi ve ruh sağlığı üzerindeki tahrip edici etkilerinin olmasıdır. Bu etkilerin uzun bir süre ve hatta hayat boyu devam etmesi, eziyetin bu kapsamda işlenen fiillere nazaran daha ağır ceza yaptırımı altına alınmasını gerektirmiştir" denilmektedir.

Somut olaya gelince; sanığın aşamalardaki beyanlarında atılı suçlamayı kabul etmediği, katılan mağdur Edanur için Erzincan Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 02.05.2009 tarihli raporda, "sağ ve sol el sırtı, sağ ön kol iç yüzeyde yara izleri ve sol diz kapağında iyileşmiş yara izleri kötü kullanıma bağlı olarak oluştuğu, darp izi olmadıkları"nın belirtildiği, Erzincan Denetimli Serbestlik ve Yardım Merkezi Şube Müdürlüğü Sosyolog uzmanı tarafından hazırlanan Sosyal Araştırma Raporunda mağdurda herhangi bir psikolojik veya ruhsal sorunun gözlenemediği, üvey anneden dayak yemiş olabileceği ancak öz annesi tarafından yönlendirilmesinin de mümkün olduğunun belirtilmesi, aynı şekilde mahkemede dinlenen sosyal hizmet uzmanı bilirkişinin çocuğun yaşı itibariyle ebeveynlerinin baskısı altında kalma ihtimali bulunduğunu belirtmesi ve sanık ile mağdurun komşusu olan ve tanık olarak beyanına başvurulan H.. A.."un yeminli anlatımında sanığın mağdureye herhangi bir şekilde kötü muamelede bulunduğunu görmediği ve duymadığı şeklindeki samimi anlatımı ile sonraki bir olaya ilişkin olarak temyiz dilekçesine eklenen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda mağdurun öğretmenlerinin çoçuklara kötü davranıldığına, bakımsız bırakıldıklarına ve dövülerek okula gönderildiklerine tanık olmadıklarını beyan etmeleri karşısında; sanığın atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü tesis edilmesi,

Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görül- müş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 07.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.