Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9540 Esas 2021/1633 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9540
Karar No: 2021/1633
Karar Tarihi: 16.02.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9540 Esas 2021/1633 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçu işlemiş ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Dosya incelenerek, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Olayda sanığın sevk ve idaresindeki otobüs direksiyon hakimiyetinin kaybedilmesi sonucu iki kişinin nitelikli şekilde yaralanmasına sebep olmuştur. Sanığın aracının hızını aracın teknik özelliğine ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmaması sebebiyle tam kusurlu olduğu tespit edilmiştir. Mahkeme, yapılan yargılamaya ve toplanan delillere uygun olarak sanığın kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarını reddetmiş ve hükmün isteme uygun olarak onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK 89/4: Taksirle işlenmiş bir suçtan dolayı öngörülen cezanın alt sınırının yarısından fazlasını almış olan kişi, hapis cezası ile cezalandırılır.
- TCK 62/1: İşlenen suçun kanunen açıklandığı hükümlerin zorunlu kıldığı bir fiili yapmaktan veya yapmamaktan kaçınmak için 65 yaşını bitirenlerde basiret hali değerlendirilir.
- TCK 50/1-a: Bir kişiye zarar vermek veya bir tehlikeye atmak maksadıyla, kendisinde veya başkasında bulunan bir uyuşturucu veya uyarıcı maddeyi kullanmak veya bu maddelerden birini başkasına vermek veya bunları sağlamak veya bulundurmak.
- TCK 52/2-4: Trafik güvenliğini tehlikeye düşürecek şekilde aşırı hızla araç kullanmak.
- TCK 53/6: Trafik güvenliği bakımından, araçların teknik özelliklerine uygun lastiklerle donatılması zorunludur.

12. Ceza Dairesi 2019/9540 E. , 2021/1633 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 18:20 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki yolcu otobüsü ile meskun mahal dışı, havanın karlı yolların buzlu olduğu, bölünmüş, iki şeritli, düz ve eğimsiz yolda seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sağında bulunan şarampole devrilmesi şeklinde meydana gelen ve sanığın Karayolları Trafik Kanununun 52/1-b maddesi gereği aracının hızını aracın teknik özelliğine ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmaması sebebiyle tam kusurlu olarak iki kişinin nitelikli şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 16.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.