MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada.... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2014 tarih ve 2013/357-2014/135 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi..... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin dahili davalı bankadan 61.000.00 TL tutarında kredi kullandığını, anılan kredi müvekkili hesabına yatırıldıktan sonra müvekkilince bu miktarın 26.000,00 TL’lik kısmının kullanıldığını, kalan 35.000,00 TL’lik kısmın ise davalı Şube Müdürünün keyfiyeti ile haksız ve sebepsiz yere kullandırılmadığını, bu nedenle müvekkilinin zarar girerek yeni krediler kullanmak zorunda kaldığını, davalının tayin olmasından sonra dahili davalı bankaca müvekkiline 90.000.00 TL kullandırıldığını, ancak müvekkilinin 30.000.00 TL zarara uğradığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 100.00 TL zararın davalıdan tazminini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..., davacı tarafa kullandırılmayan kredilere ilişkin işlemlerin şube müdürlüğü adına yapılan işlemler olup kendisinin herhangi bir kusurunun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Dahili davalı banka vekili, davacı tarafın müvekkili bankadan 21.06.2011 tarihinde ipotek karşılığı 26.000,00 TL tutarında kredi kullandığını, aynı yılın Aralık ayında ise .... yurt dışı borçlanması için 35.000,00 TL tutarında kredi başvurusunda bulunduğunu ancak talebi uygun görülmediğinden müvekkili bankaca bu başvurunun kabul edilmediğini, 2012 yılı Eylül ayında davacı tarafça yeniden kredi başvurusunda bulunulduğunu ancak bu kez başvurusu müvekkilince kabul edilerek kendisine 90.000,00 TL tutarında kredi kullandırıldığını, kötüniyetli davacının iddialarının gerçeği yansıtmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunmalar ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacının çektiğini iddia ettiği 61.000,00 TL kredi kullanımının ilgili bankadan gelen kayıtlarla doğrulanmadığı, aksine davacının sadece 08.02.2012 tarihinde esnaf destek parası adlı 26.000,00TL değerli kredi kullandığı, bunun dışında kredi kullanmadığı, davacı tarafça maddi tazminatın birincil şartı olan hukuka aykırılığı ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 21/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.