Esas No: 2021/15593
Karar No: 2022/3600
Karar Tarihi: 03.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/15593 Esas 2022/3600 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme kararında, dolandırıcılık suçu nedeniyle hüküm giyen sanığın temyiz süresinin yanıltıcı şekilde 15 gün olarak gösterildiği ve bu nedenle temyiz dilekçesinin süresinde kabul edildiği belirtilmiştir. Ayrıca, uzlaştırma işlemlerinde savcılık nezdinde kurulmuş uzlaştırma bürosundan uzlaşma teklifi yapılmadan sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulduğu ve bu nedenle hüküm bozulmuştur. Kararda, 7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinin bölge adliye mahkemeleri kararlarına ilişkin temyiz süresini düzenlediği, CMUK'nin 310. maddesine göre temyiz süresinin bir hafta olduğu ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun hükümlerine göre uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi de kararda yer almaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinin 1. fıkrasının Bölge Adliye Mahkemelerinden verilen kararlara ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin CMUK'nin 310. maddesine göre bir hafta olduğu, ancak verilen hükümde temyiz süresi 15 gün olarak gösterilmek suretiyle sanığın yanıltıldığı anlaşıldığından, temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümleri uyarınca kendisine uzlaştırma işlemlerini gerçekleştirmek üzere dosya tevdi edilen uzlaştırmacının öncelikle uzlaştırma teklifi yapılacak ilgililere telefon, telgraf, faks, elektronik posta gibi araçlardan yararlanılmak suretiyle uzlaştırma teklifi yapmak üzere çağrı yapması, şayet belirtilen şekilde çağrı yapılamaz ise bu defa uzlaştırmacının ilgili savcılık nezdinde kurulmuş uzlaştırma bürosundan uzlaşma teklifi yapılmasını talep etmesi gerektiği, böyle bir taleple karşılaşan büronun da muhatabına ulaşamaması durumunda öncelikle muhatabın bilinen son adresine tebligat çıkartılması, tebligat yapılmadan iade edilmesi durumunda muhatabın MERNİS adresinin tespit edilerek MERNİS şerhi ile 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında; bozma kararı sonrasında, bozmaya uyularak dosyanın uzlaşma işlemlerinin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği, uzlaştırma raporu ve eklerinin incelenmesinden sanığın uzlaşmayı kabul ettiği, katılan ...'e uzlaştırma teklif formunun uzlaştırmacının kendisi tarafından tebliğe çıkarıldığı ve tebligatın bila tebliğ iade edildiği, adı geçen katılana ulaşılamadığı ve bu şekilde uzlaşmanın sağlanamadığı belirtilmiş ise de, uzlaştırma teklifinin yukarıda açıklandığı üzere uzlaştırma bürosuna 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre işlem yapılması gerekirken, katılan ...'e usulüne uygun uzlaşma teklifi yapılmadığı gözetilmeksizin, anılan uzlaştırma raporuna istinaden sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
