Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2588 Esas 2022/3577 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Torbalı Cumhuriyet Başsavcılığının 2011/1611 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar ... ve ... hakkında suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçundan da dava açıldığı, Mahkemenin 12/06/2013 tarih 2011/418 Esas ve 2013/336 Karar sayılı kararıyla 5237 sayılı TCK'nin 220/1. maddesi uyarınca mahkumiyet hükümleri kurduğu, bu hükümlerin sanıklar müdafilerince temyiz edildiği, Dairemizin 06.12.2017 tarih 2015/5146 Esas ve 2017/8643 Karar sayılı bozma ilamında, her ne kadar karar başlığına suç ismi bölümünde sadece resmi belgede sahtecilik yazılmış ise de karar içerisinden suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçlarının da bozma kapsamında olduğunun anlaşıldığı buna rağmen Dairemizin bozma kararından sonra yetkili mahkemece sanıklar ... ve ... hakkında bu suç yönünden hüküm kurulmamış olduğu anlaşılmakla mahkemesince suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçundan her zaman hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
A) Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilip usulüne uygun olarak 17.12.2019 tarihinde tebliğ olunan hükmün, sanık tarafından 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 25/12/2019 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşıldığından; temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
B) Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafisinin temyizinin incelenmesinde;
1)Sanığın 27 kez resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddia ve kabul edilen kamu davasında;sanığın mahkumiyetine karar verilmesine neden olan belgelerin hangi belgeler olduğunun gerekçeli kararda belirtilmemiş olması ve belgelerin aldatıcı niteliğe sahip olup olmadığı ile ilgili herhangi bir değerlendirme yapılmamış olması karşısında; belgelerde sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdirinin mahkemeye ait olması nedeniyle, suça konu belgeler duruşmaya getirtilerek incelenmek suretiyle özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması, denetime olanak verecek şekilde dosya içerisine konulması, aldatma yeteneğine sahip olup olmadığının ve hükme esas alınan belgelerin neler olduğunun gerekçeli kararda tartışılması gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve değerlendirme sonucu mahkumiyet hükümleri kurulması,
2)Kabule göre de;
a)Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.04.2014 tarihli, 2013/11-397 Esas ve 2014/202 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK'nin “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “resmi belgede sahtecilik” suçunun hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekeceği ve bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla kez işlenmesi ya da aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda zincirleme suç hükümlerinin uygulanması mümkün olduğu dikkate alındığında; somut olayda, sanığın aynı suç işleme kararı kapsamında, yakın tarih aralıkları ile sahte diploma, nüfus cüzdanı ve sınav giriş belgesi düzenleme şeklindeki eylemlerinin zincirleme şekilde işlenmiş tek resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturacağı gözetilmeden sahte olduğu kabul edilen belge sayısınca mahkumiyet hükmü kurmak suretiyle fazla ceza tayini,
b) Sanığın adli sicil kaydında yer alan Kemalpaşa Sulh Ceza Mahkemesinin 1998/642 Esas ve 1999/220 Karar sayılı ilamı ile 765 sayılı TCK'nin 491/3, 62, 522/1, 59/2 ve 647 sayılı Kanun'un 4 ve 6. maddeleri gereğince ertelenen önceki hükümlülüğünün, 765 sayılı TCK'nin 95/2. maddesi gözetildiğinde, belirlenen suç tarihi itibariyle vaki olmamış sayılıp silinme koşulları oluştuğundan tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ... müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.