Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/11702 Esas 2022/3517 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 22.05.2012 tarih ve 2012/33784 Esas numaralı iddianamesi ile sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanmak, 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçlarından da dava açıldığı ancak bu suçlar yönünden hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, atılı suçlardan mahkemesince her zaman hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Temyiz incelemesine konu mahkumiyet hükmünün, hükmün gerekçesi nazara alındığında, 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçuna yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca kovuşturma şartı olan Vergi Dairesi Başkanlığı mütalaası ve dayanağı olan vergi suçu raporu ile eklerinin "2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçuna ilişkin olduğu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 22.05.2012 tarih ve 2012/33784 Esas sayılı iddianamesi ile mütalaaya aykırı olarak “sahte fatura kullanma” suçundan da kamu davası açıldığı, ancak bu suçla ilgili verilen mütalaa bulunmadığı, sahte belge düzenleme ve sahte belge kullanma eylemlerinin birbirinden bağımsız ve ayrı suçları oluşturduğu ve birbirine dönüşemeyeceği dikkate alınarak; iddianameye konu olan sahte fatura kullanma suçu yönünden 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, verilmeyeceğinin anlaşılması durumunda davanın düşmesine karar verilmesi gerekeceği gözetilmeden yargılamaya devamla 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ve müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.