......

Davacı Kurum, iş kazası sonucu sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerin 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca tazminine karar verilmesini istemiştir.

Mahkemece, kusura ilişkin önceki bozma ilamına uyularak ve Anayasa Mahkemesi İptal kararı resen gözetilerek yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.

Hükmün, taraflar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum ile davalı avukatlarının, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2- Dava, iş kazasından doğan rücu tazminatı istemine ilişkin olup, 506 Sayılı Kanunun 26/1.inci maddesindeki “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarlarla sınırlı olmak üzere...” bölümünün, Anayasa Mahkemesince 23.11.2006 tarih ve 2003/10 Esas 2006/106 Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, Kurumun bu maddeden doğan rücu hakkının, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücu hakkına” dayandığının kabul edilmesi ve bu kabul çerçevesinde, Kurumun rücu alacağının, ilk peşin değerin kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı bulunmasına, öte yandan, kesinleşen önceki rücu davalarında hükmolunan miktarın mahsubu yapılırken, sigortalıya bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerinin esas alınması gerektiğine; şayet ilk peşin sermaye değerli gelirle birlikte artışlara da hükmedilmişse, artışların hükmolunacak rücu tazminatından
./..
-2-

mahsup edilmesine olanak bulunmamasına, bu çevrede meseleye fiili ödemeler açısından bakıldığında ise, fiili ödemenin mevcudiyeti halinde, Kurumun talep edebileceği miktarın hesabının da aynı şekilde gerçekleştirilmesi gerekmekte olup; şayet ilk peşin sermaye değerli gelirin kusur karşılığı, fiili ödeme miktarından düşük ise o takdirde ilk peşin sermaye değerine itibar edilmesi; aksine, fiili ödeme miktarı ilk peşin değerden düşük ise o takdirde de fiili ödeme miktarının esas alınması gerektiğine göre, mahkemece, Anayasa Mahkemesinin iptal kararının derdest davalara uygulanması gerektiği gerekçe gösterilerek yargılama yapılıp, hüküm tesis edilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır.

Hükmüne uyulan önceki bozma ilamı kapsamında alınan kusur raporuna göre; işverenin %30, sigortalının %70 oranında kusurlu sayılmasına ve ödemelerin %5 istem karşılığının hüküm altına alınmasına dair mahkeme kabulünde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, ilk peşin sermaye değerli gelire 923,15 TL tutarındaki sosyal yardım zammının ilave edilmemesi ve ilk peşin değerli gelirin %5 istem karşılığı 6339,06 TL’nin tahsiline karar verilmesi gerekirken, artışları da içeren gelirin %5 istem karşılığı 7764,44 TL’ye hükmedilmiş olması, usul ve yasaya aykırı görülmüştür.

Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.

SONUÇ: Hüküm fıkrasının ikinci satırında yer alan “7.764,44” rakamlarının silinerek, yerine, “6.339,06” rakamlarının yazılmasına, harcı düzenleyen bentte yer alan “432,13” rakamlarının silinerek, yerine, “355,16” rakamlarının yazılmasına, vekalet ücretini düzenleyen bentte yer alan “960,29” rakamlarının silinerek, yerine, “789,25” rakamlarının yazılmasına ve kararın bu biçimiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16.02.2010 gününde oy birliğiyle karar verildi.

......