Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/43393 Esas 2022/3556 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Anayasa'nın 40/2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34/2, 231/2, 232/6 ve 291/1-2. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, mercii, başvuru şekli ve kanun yollarına başvurulmadığı takdirde hükmün kesinleşeceğinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtilmesi ve 5271 sayılı CMK'nin 294/1. maddesinde, ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.'' aynı Kanun'un "Temyiz gerekçesi" başlığını taşıyan 295/1. maddesinde ise; "Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir.'' şeklindeki düzenlemeler karşısında; sanık müdafisinin yüzüne karşı 19.11.2019 tarihinde tefhim olunan hükümde, 5271 sayılı CMK’nin 295. maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin tebliğden itibaren (7) gün içerisinde verilmesi gerektiği açıklamasına yer verilmediği gibi bu hususun meşruhatlı tebligat ile de bildirilmediği gözetilerek, sanık müdafisinin gerekçeli kararın 20.12.2019 tarihinde tebliğinden itibaren yedi gün geçtikten sonra sunduğu 31.12.2019 tarihli temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçesinin süresinde olduğunun kabulü ve 5271 sayılı CMK’nin 289. maddesinde sayılı kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde belirttiği sebepler de gözetilerek yapılan incelemede;
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği tüm dosya kapsamından anlaşılmakla; sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, 5271 sayılı CMK'nin 302/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin ESASTAN REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmesine, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.