MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 1. Asliye Hukuk Hakimliğinden verilen 14.05.2013 gün ve 2011/195 Esas – 2013/166 Karar sayılı hükmün bozulmasına ilişkin olan 17.02.2014 gün ve 2013/17893 E- 2014/3154 K sayılı kararın düzeltilmesi süresinde davalılar vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya incelendi gereği görüşülüp düşünüldü:

-KARAR-

Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, ölünceye kadar bakma akti ile temlik edilen 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazlar bakımından muvazaa olgusunun bulunmadığı, çekişme konusu öteki taşınmazlar bakımından ise murislerin sağlıklarında mal kaçırma kastıyla değil mirasçıları arasında paylaştırma amacıyla temlikte bulundukları gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın Dairece 17.02.2014 tarihinde bozulması üzerine; davalılar vekili tarafından karar düzeltme isteğinde bulunulmuştur.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; mirasbırakan ..."un 14.05.2008 tarihinde, eşi ..."un ise 16.07.2010 tarihinde öldükleri, geride mirasçı olarak çocukları ... ve ... ile kendilerinden önce ölen çocukları ..."den olma torunları (davacılar) ..., ... ve..."in kaldıkları, mirasbırakan ..."in kayden maliki olduğu 222 parsel sayılı taşınmazını 31.05.1999 tarihinde torunu ..."in eşi (davalı) ..."a satış suretiyle temlik ettiği, 15 parsel sayılı taşınmazın da muris ... ile Naile adlarına ½ şer paylarla kayıtlı iken murislerin paylarını davalılar (torunları) ... ve ..."e ayrı ayrı satış suretiyle devrettikleri, dava konusu öteki taşınmazlar 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazda ise muris ..."un ayrı ayrı 1/3 paya sahipken, anılan paylarını 16.06.2000 tarihinde ölünceye kadar bakma akti ile torunu ...l"a temlik ettiği anlaşılmaktadır.
Hemen belirtmek gerekir ki; mirasbırakanlar tarafından henüz mirasçıları olmayan torunları ... ve ... ile öteki torun ..."in eski eşi davalı ..."a çekişme konusu 15 parsel sayılı taşınmaz ile 222 parsel sayılı taşınmaz satış suretiyle temlik edilmiş ise de; mirasbırakanların dava dışı mirasçıları (çocukları) ... ve ..."e herhangi bir taşınmaz temlikinde bulunmadıkları anlaşıldığından, murislerce; tüm mirasçılarını kapsar biçimde bir taksim yapıldığını, başka bir deyişle mal paylaştırıldığını söyleyebilme olanağı yoktur. Hal böyle olunca, Dairenin çekişme konusu 15 ve 222 parsel sayılı taşınmazlara ilişkin bozma kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Bu nedenle davalı ... ile ..."in bütün, davalı ..."ın ise belirtilen taşınmazlara ilişkin karar düzeltme istekleri yerinde değildir. Reddine.
Davalı ..."ın, çekişme konusu 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazlar hakkındaki karar düzeltme isteğine gelince;
Bilindiği üzere; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun (TBK) m. 611. maddesine göre ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesi, taraflarına karşılıklı hak ve borçlar yükleyen bir akittir. (818 s. Borçlar Kanununun (BK) m. 511). Başka bir anlatımla ivazlı sözleşme türlerindendir. Bu sözleşme ile bakım alacaklısı, sözleşme konusu malın mülkiyetini bakım borçlusuna geçirme; bakım borçlusu da bakım alacaklısına yasanın öngördüğü anlamda ölünceye kadar bakıp gözetme yükümlülüğü altına girer. (TBK m. 614 (BK) m. 514)).
Hemen belirtmek gerekir ki, bakıp gözetme koşulu ile yapılan temliki işlemin geçerliliği için sözleşmenin düzenlendiği tarihte bakım alacaklısının özel bakım gereksinimi içerisinde bulunması zorunlu değildir. Bu gereksinmenin sözleşmeden sonra doğması ya da alacaklının ölümüne kadar çok kısa bir süre sürmüş bulunması da sözleşmenin geçerliliğine etkili olamaz.
Kural olarak, bu tür sözleşmeye dayalı bir temlikin de muvazaa ile illetli olduğunun ileri sürülmesi her zaman mümkündür. En sade anlatımla muvazaa, irade ile beyan arasında kasten yaratılan aykırılık olarak tanımlanabilir. Böyle bir iddia karşısında, asıl olan tarafların akitteki gerçek ve müşterek amaçlarının saptanmasıdır. (TBK m. 19 (BK m. 18)). Şayet bakım alacaklısının temliki işlemde bakıp gözetilme koşulunun değil de, bir başka amacı gerçekleştirme iradesini taşıdığı belirlenirse (örneğin mirasçılarından mal kaçırma düşüncesinde ise), bu takdirde akdin ivazlı (bedel karşılığı) olduğundan söz edilemez; akitte bağış amacının üstün tutulduğu sonucuna varılır. Bu halde de Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 1.4.1974 gün ve 1/2 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı olayda, uygulama yeri bulur.
Miras bırakanın, ölünceye kadar bakıp gözetme karşılığı yaptığı temlikin muvazaa ile illetli olup olmadığının belirlenebilmesi içinde, sözleşme tarihinde murisin yaşı, fiziki ve genel sağlık durumu, aile koşulları ve ilişkileri, elinde bulunan mal varlığının miktarı, temlik edilen malın, tüm mamelekine oranı, bunun makul karşılanabilecek bir sınırda kalıp kalmadığı gibi bilgi ve olguların göz önünde tutulması gerekir.
Somut olaya gelince; mirasbırakan ..."un 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazlarda bulunan 1/3 oranındaki paylarını ölünceye kadar bakma akti ile davalı ..."a temlik ettiği, temlik edilen payların dava tarihindeki toplam değerinin mahkemece 14.000,00 TL olarak saptandığı,akit tarihinde 78 yaşında olan murisin bu taşınmazlardaki payları dışında başkaca taşınmazlarının da bulunduğu, tanık anlatımlarına göre de; davalının her iki murisin bakım ve gözetimi ile ilgilendiği anlaşılmaktadır.
Yukarıda değinilen somut olgular, açıklanan ilkeler çerçevesinde değerlendirildiğinde, mirasbırakanın anılan temlikleri yaparken gerçek irade ve amacının diğer mirasçılardan mal kaçırma olmadığı, temlikleri bakım karşılığı yaptığı ve davalı ..."ın da bakım borcunu yerini getirdiği sonucuna varılmaktadır
Ne var ki, anılan bu husus karar düzeltme istemi üzerine bu kez yapılan inceleme sonucunda anlaşıldığından, davalı ..."ın çekişme konusu 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazlara ilişkin karar düzeltme isteğinin HUMK’nun 440. maddesi gereğince kabulü ile Dairenin 17.02.2014 tarih ve 2013/17893 Esas, 2014/3154 Karar sayılı bozma kararının dava konusu 471 ve 472 parsel sayılı taşınmazlar yönünden ortadan kaldırılmasına, davacıların bu taşınmazlara ilişkin temyiz itirazları yerinde olmadığından reddi ile anılan taşınmazlar hakkında usul ve yasaya uygun olan yerel mahkeme kararının ONANMASINA,davalıların çekişme konusu 15 ve 222 parsel sayılı taşınmazlar hakkındaki karar düzeltme isteklerinin ise HUMK"un 440. maddesinde gösterilen dört halden hiç birine uymadığından reddine, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 22.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.