Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/10351 Esas 2022/3590 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1)İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 08.02.2013 tarih ve 2013/8930 Esas sayılı iddianamesi ile 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan mütalaa ve ekindeki vergi suçu raporuna uygun olarak sanık hakkında 2009,2010 ve 2011 takvim yıllarında ''sahte fatura düzenleme'' suçlarından açılan kamu davasında; her takvim yılında işlenen sahte belge düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden tek mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle eksik ceza tayini,
2)Kabule göre de;
a)''Sahte fatura düzenleme'' suçunda suç tarihinin, düzenlenen son fatura tarihi olacağı gözetilmeden ve bu yönde bir tespit de yapılmadan gerekçeli karar başlığında ''26/04/2010 - 26/04/2011-26/04/2012'' şeklinde yanlış gösterilmesi,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. Maddesine ilişkin uygulamasının, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.