Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm her iki dava yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Yapılan soruşturma ve toplanandelillerden; davalı-karşılık davacı (koca)"nın, evlilik birliğine ilişkin görevlerini yerine getirmediği, eşine hakaret ettiği ve tehdit ederek onu evden kovduğu; davacı-karşılık davalı (kadın)"ın da, kocasına hakaret ettiği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Gerçekleşen olaylara göre, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında davalı-karşılık davacı (koca) ziyade kusurlu kusurlu ise de, eşine hakaret eden davacı-karşılık davalı (kadın) da az da olsa kusurludur.
Türk Medeni Kanununun 166. maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz veya az kusurlu olmaya gerek olmayıp, daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi, az kusurlu olan eşe karşı dava hakkı bulunmaktadır. Ancak, böyle bir durumda boşanmaya karar verilebilmesi için, az kusurlu eşin davaya karşı koyması, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olmalı ve evlilik birliğinin devamında bu eş ve çocuklar bakımında korunmaya değer bir yarar kalmamış bulunmalıdır. (TMK. md.166/2) Olayda davacı-karşılık davalı kadın da kusurludur. Mahkemece de davacı-karşılık davalı az kusurlu kabul edilmiştir. Tarafların ortak çocukları bulunmamaktadır. Davacı-karşılık davalının, kocanın davasına itirazı hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olup, evlilik birliğinin devamında korunmaya değer bir hukuki yarar kalmamış, Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşulları olayda gerçekleşmiştir. Öyleyse, davalı-karşılık davacı (koca)"nın boşanma davasının da kabulüne (TMK. md. 166/2) karar verilmesi gerekirken reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre, davacı-davalı kadının kabul edilen boşanma davası ile fer"ilerine ilişkin temyiz itrazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren on beş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.03.02.2010 (Çrş.)