MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/06/2014 tarih ve 2014/36-2014/139 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2011/29872 sayılı "... ....+ Şekil" ibareli marka tescil başvurusuna davalı ..."nün "..." ibaresini taşıyan bir kısım markalarını dayanak göstererek yaptığı itirazın kabul edilerek ... tarafından başvurunun nihai olarak reddedildiğini, ancak müvekkilinin "... ...." ibaresini taşıyan bir çok tescilli markasının bulunduğunu, bu durumun müvekkiline kazanılmış hak bahşettiğini, "..." ibaresinin bir çok şahıs ya da şirket adına tescil edildiğini, "...."nın bir çay türü olduğunu, kaldı ki taraf markalarının iltibasa neden olabilecek derecede birbirlerine benzemediğini, logo, renk ve kompozisyonlarının tamamen farklı olduğunu ileri sürerek ......"nın 2013-M-6988 sayılı kararının iptalini, 2011/29872 sayılı markanın tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, karşılaştırmanın markaların ayırdedici ve baskın unsurları üzerinden yapılması gerektiğini, taraf markalarındaki esas unsurun "..." ibaresi olduğunu, aynı sınıfları kapsadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili, markaların "..." esas unsuru nedeniyle iltibasın oluşacağını, davacı başvurusunun tescilinin haksız rekabete ve haksız kazanca yol açacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının önceki markalarındaki kullanımların dava konusu işaretten farklı mahiyette ".... ......." ve "......" şeklinde olduğu, davacının ret gerekçesi maruf ve meşhur markalara daha fazla yanaşma gayretinin görüldüğü, davacı tarafa müktesep hak sağlamasının mümkün olmadığı, markalar arasında görsel, kavramsal ve sesçil olarak yüksek düzeyli bir benzerlik bulunduğu, tescil kapsamlarının tamamen aynı olması nedeniyle, 556 sayılı KHK"nın 8/1 (b) m. anlamında karıştırma ihtimaline sebebiyet vereceği, "..." kelimesinin herkese açık bir ibare olarak kabul edilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.