Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/4018 Esas 2022/3629 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Katılan vekilinin temyiz dilekçesinin sanıklar ... ile ... hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarına ilişkin olduğu; sanıklar hakkında bu suçlardan da dava açıldığı halde hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, bu suçlar yönünden mahallinde hüküm kurulması mümkün görülmüş, ayrıca gerekçeli kararın öncelikle 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliğe çıkartılarak, sanık ...’nin adreste bulunmaması nedeninin araştırılması, adreste bulunmaması halinde ise tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim ederek ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesinin de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirmesi gerekirken; bu işlemler yapılmadan, sanık ...’nin MERNİS adresine doğrudan çıkartılan tebligat uyarınca aynı Kanun'un 21/2. maddesine göre işlem yapılarak muhtara teslim edilmesi nedeniyle tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşıldığından, sanık ...’nin öğrenme üzerine hükmü süresinde temyiz ettiği kabulü ile tebliğnamedeki aksi yöndeki görüşe iştirak edilmemiş; sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin düzenlenen son fatura tarihi olması nedeniyle, gerekçeli karar başlığında "2009, 2010 ve 2011" şeklinde eksik yazılan suç tarihlerinin, 2009 ve 2010 takvim yılları için en aleyhe kabulle "31.12.2009 ile 31.12.2010” olduğu, 2011 takvim yılı için ise en son Haziran ayında matrahlı beyanname verilmesi nedeniyle en aleyhe kabulle 31.06.2011 olduğu belirlenerek yapılan incelemede:
1) Sanık ... hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme, sanık ... hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyizlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiillerin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanıkların temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 07.03.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.