MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ....Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/07/2014 tarih ve 2014/75-2014/170 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ..... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "".....""" unsurlu marka başvurusunun, ....... tarafından dava dışı şirkete ait ""....."" ibareli markaya ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçesiyle KHK"nın 7/1-(b) maddesi uyarınca reddedildiğini, oysa markaların alıcılar nezdinde karıştırılmasının söz konusu olamayacağını ileri sürerek, ... kararının iptalini ve müvekkiline ait marka başvurusunun ilanına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı....vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, başvuru markasının gıda ürünleri ve içeceklerin, red gerekçesi markanın ise bu malları da kapsar şekilde tüm malların bir araya getirilmesi ve satılması hizmetlerini içerdiği, tescil kapsamlarının aynı olduğu, “.....” ibaresinin her iki markanın da ayırt edici unsuru olduğu, başvuru markasında ayrıca yer alan “....” ibaresinin, Türkçe’de “yiyecekler / gıda ürünleri” anlamına geldiği, markanın gıda ürünlerinin pazarlanmasında kullanılacak olması nedeniyle tanımlayıcı olduğu, zaten markada da geri planda ve sönük olarak yer aldığı, “şekil” unsurunun bir orijinallik taşımadığı ve tüketici zihninde iz bırakan ve markayı farklı kılan bir unsur olmadığı, tüketicilerin her iki markayı da aynı markalar olarak göreceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davacının tescil ettirmek istediği marka kapsamındaki hizmetlerin ortalama tüketici bakımından tescile engel marka ile iltibas oluşturacağının anlaşılmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.