Kasten öldürmeye yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/2768 Esas 2013/5111 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2768
Karar No: 2013/5111
Karar Tarihi: 24.09.2013

Kasten öldürmeye yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/2768 Esas 2013/5111 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık Uğur'un, maktulün öldürülmesine yardım ettiği suçlamasıyla Bakırköy 6. Ağır Ceza Mahkemesi'nde yargılandığı ve suçun sübutunun kabul edilerek hüküm verildiği belirtilmektedir. Sanığın, temyiz edilmesine rağmen dosyasının onaylanmasını isteyen dilekçeyle temyizden vazgeçtiği ve bu nedenle müdafiinin temyiz isteminin reddine karar verildiği ifade edilmektedir. Dosyadaki deliller neticesinde, sanığın ağabeyi B. A. ve diğer sanıklarla birlikte maktulu cezalandırmak amacıyla takip ettikleri ve kıraathanede öldürdükleri belirtilmektedir. Suçun tasarlanarak işlendiği, sanığın eyleminin TCK'nın 450/4, 65/3, 51/1. maddelerine mümas olduğu ve 5237 sayılı TCK uyarınca hüküm kurulması gerektiği vurgulanmaktadır. Kararın kanun maddeleri olarak incelenmesi gerektiği ifade edilmektedir. Bu maddeler; TCK'nın 450/4, 65/3, 51/1. maddeleri ve 5237 sayılı TCK'nın 82/1-a ve 29. maddeleridir.

1. Ceza Dairesi 2013/2768 E. , 2013/5111 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1/B - 2012/227577
MAHKEMESİ : Bakırköy 6. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ ve NO : 02/05/2012, 2005/222 (E) ve 2012/129 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye yardım

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm, sanık müdafii tarafından, 09.052012 tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş ise de, sanığın 30.05.2013 tarihli, dosyasının onaylanmasını isteyen dilekçesi, temyizden vazgeçme niteliğinde olduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin, vazgeçme nedeniyle, CMUK.nun 317. Maddesi gereğince reddine karar verilerek, Cumhuriyet Savcısının sanık aleyhine yaptığı temyiz talebi üzerine yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Uğur’un suçunun sübutu kabul, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde, bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiştir.
Ancak;
Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanık Uğur"un ağabeyi olan ve hakkında tahrik altında tasarlayarak insan öldürme suçundan kurulan hüküm onama ile kesinleşen B. A. maktulün bıçaklaması nedeniyle aralarında husumet bulunduğu, B. A. ve bu husumeti bilen kardeşi olan sanık Uğur’un, maktulü cezalandırmak istedikleri ve bu amaçla takip ettikleri, yanlarına haklarındaki hükümler kesinleşen sanıklar Alaettin ve İrfan’ı da almak suretiyle, maktulün devamlı gittiğini öğrendikleri kıraathaneye Alaettin’e ait taksiyle gittikleri, burada sanık Uğur’un araçtan inip elinde tabanca olduğu halde beklediği, ağabeyi B. A. de kıraathane önünde bekleyen maktulün kıraathane içine kaçması üzerine kovalayarak içeriye girdiği ve orada maktulü tabancayla vurup öldürdüğü olayda; sanık Uğur’un ağabeyi olan B. A. ile birlikte, ağabeyini bıçaklayan maktulü öldürmeye karar verdikleri, aradan geçen süreye ve ulaşılan ruhi sükunete rağmen bu kararlarından vazgeçmeyerek maktulü birkaç gün aradıkları, suç tarihinde de yine araştırarak kıraathane önünde görüp soğuk kanlı şekilde öldürme eylemini B. A. gerçekleştirmesinin ardında da birlikte geldikleri taksiye binerek kaçtıklarının anlaşılması karşısında, tasarlamanın şartlarının bulunduğu ve suç tarihinin 22.07.2001 olduğu da dikkate alındığında, sanık Uğur’un eyleminin 765 sayılı TCK.nun 450/4, 65/3, 51/1. maddelerine mümas olduğu, aynı eylemin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK. uygulamasında ise fiil üzerinde kurulan ortak hakimiyet nedeniyle 5237 sayılı TCK.nun 82/1-a ve 29. maddelerine uyar nitelikte bulunduğu, buna göre lehe yasanın tespit ve uygulanması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde kasten insan öldürmeye yardım suçundan lehe olduğu gerekçesiyle 5237 sayılı TCK.nun 81/1, 39. maddeleri uyarınca hüküm kurulması,
Yasaya aykırı olup, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünce hilafına (BOZULMASINA), 24.09.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.