Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12616 Esas 2022/3808 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı ve sanığın vergi müfettişine verdiği beyanında faturaları yanında staj için çalışan ... isimli kişinin düzenlemiş olabileceğini belirttiği, kovuşturma evresinde ise bazen kendi bürosunda staj için çalışan ... ile katılanın faturaları kestiklerini belirttiği, buna karşın tanık olarak dinlenen ...'nın ise sanığın yanında staj yapmadığını ve tanımadığını belirttiği, buna göre Gıda toptan satışı faaliyeti ile iştigal eden katılanın yaklaşık 20 yıldır muhasebecisi olan sanığın, konusu tekstil ürünleri olan suça konu sahte faturaları beyannamelere dâhil edip form Ba-Bs bildirimlerini de buna göre düzenlediğinin anlaşılması karşısında; 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanığa yüklenen “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenleyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 43. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 08.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.