MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın müdürü olduğu şirketin 2005 takvim yılında gerçek bir mal ve hizmet alımına dayanmayan komisyon karşılığı alındığı anlaşılan sahte belge niteliğindeki faturaları şirket defterlerine işlemek suretiyle sahte fatura kullanma suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın suçlamayı kabul etmeyerek, iddianamede belirtilen şahıs, firma ve şirketleri tanıdığını, faturaların sahte olmadığını, yaptığı iş karşılığı düzenlenildiğini savunması, 17.02.2010 tarih, 2010-14 sayılı vergi inceleme raporunda, mükellefin hakkında sahte fatura düzenlemekten vergi raporları bulunan şirketlerden sahte fatura alıp, 2005 takvim yılı içinde bir kısım emtia ve hizmet alışlarını sahte faturalarla belgelendirdiği ve bu faturalara dayalı gider ve Katma değer Vergisi kaydı yapıldığının tespit edilmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak derecede belirlenmesi amacıyla;
Sanığın kullandığı ve sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen şirketlerden olan.... Vergi Dairesinin 631 002 6015 vergi kimlik numarasında kayıtlı mükellef..... hakkındaki vergi tekniği raporu ve eklerinin dosyaya getirtilmesi, anılan şirket ile yine sahte fatura düzenlediği iddia olunan ve dosya arasında sahte fatura düzenlemek suçundan hakkında düzenlenilmiş vergi suçu raporları bulunan .... Vergi Dairesinin ... vergi kimlik numarasında kayıtlı mükellef .....hakkında sahte fatura düzenlemek suçundan dava açılıp açılmadığı, açılmış ise akıbeti araştırılıp dava dosyası celp edilip incelenerek özetinin duruşma tutanağına geçirilmesi, bu dava ile birleştirilememesi halinde, bu davayı ilgilendiren ve sahteliği belirleyen delillerin ve faturaların onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım satım karşılığı olup olmadığının, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile, faturaları düzenleyen mükellefin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da dikkate alınarak faturaları düzenleyen ile kullanan mükelleflerin ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, sanığın suça konu faturaların aldığı malzeme, yapılan iş karşılığı düzenlenen faturalar olduğunu savunması nedeniyle faturaları düzenleyen şirket yetkilileri dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişki karşılığında düzenlediklerini, sanıkla muhatap olup olmadıklarının sorulmasından sonra toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
Sahte olduğu iddia edilen faturaların katma değer vergisinde kullanılması ve en son 2005 takvim yılının eylül ayı içerisinde yasal defterlere kaydedildiğinin anlaşılması karşısında suç tarihi 21.10.2005 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 2005 olarak yanlış yazılması,
5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığı ile orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki yasal düzenlemeler karşısında, cezanın maddede düzenlenen alt ve üst sınırları arasında takdir hakkı kullanılırken denetime olanak verecek şekilde dosya içeriğine uygun somut gerekçeler gösterilmesi gerektiği gözetilmeden "suçun işleniş şekli, suret ve hususiyetleri, suç konusunun önem ve değeri, sanığın kastının ağırlığı, güttüğü amaç ve saik" gibi maddede geçen bazı ibarelerin tekrarlanması suretiyle ve teşdiden ceza verildiği de belirtilmeksizin yazılı şekilde temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesi,
Yasaya aykırı,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.10.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.