Yargıtay - Sahte fatura düzenleme ve kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/963 Esas 2020/375 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/963
Karar No: 2020/375
Karar Tarihi: 20.01.2020

Sahte fatura düzenleme ve kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/963 Esas 2020/375 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın 2005 yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından mükerrer dava nedeniyle verilen red kararına yönelik temyiz incelemesi, iddianamede bu suçların yer almaması nedeniyle yok hükmünde sayılmış ve katılan vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık hakkında 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından verilen mahkumiyet hükmü, suç tarihinden itibaren geçen süreler nedeniyle zamanaşımı sebebiyle düşürülmüştür. Kanun maddeleri olarak, suçların hangi maddelere tabi olduğu belirtilmemiş ancak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4 maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317, 321 ve 322. maddeleri kararda yer almıştır.

11. Ceza Dairesi 2019/963 E. , 2020/375 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme ve kullanma
HÜKÜM : 2005 takvim yılında işlenen suçtan; red
2006 takvim yılında işlenen suçtan; mahkumiyet

Sanık müdafinin 02.04.2015 havale tarihli temyiz dilekçesinin, sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik olduğu anlaşılmakla, sanık müdafi yönünden bu hükme hasren yapılan temyiz incelemesinde;
1-Sanık hakkında "2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma" suçlarından mükerrer dava nedeniyle verilen red kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Küçükçekmece 4. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 2009/1249 Esas ve 2013/1360 Karar sayılı dosyası ile mükerrer olduğu gerekçesiyle reddine karar verilen temyiz incelemesine konu dava yönünden; Küçükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14.04.2011 tarihli 2010/510051 Soruşturma ve 2011/7251 Esas sayılı iddianamesinde suç tarihi olarak “2005“ yazmasına ve sevk maddeleri arasında “VUK‘nin 359/b-1. maddesi“ gösterilmesine karşın, iddianame anlatımında, “2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma“ suçlarından bahsedilmediği, bu itibarla sahte fatura düzenleme ve kullanma suçları yönünden açılmış bir dava bulunmadığı gözetilmeden, mükerrerlik nedeniyle verilen red kararı yok hükmünde olup, katılan vekilinin bu hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık hakkında "2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma" suçlarından kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık müdafi ve katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanığa yüklenen "2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma" suçlarının yasada gerektirdiği cezalarının üst sınırına göre tabi oldukları, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafi ile katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca diğer yönleri incelenmeyen hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.