Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacılar, anne ve babalarıyla birlikte yaşadıklarını, emek ve gelirlerini aileye özgülediklerini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere dava dilekçesinde gösterilen miktarlarda alacak talebinde bulunmuşlardır. Buna göre istek; ana ve baba ile birlikte yaşayan, emek ve gelirlerini aileye özgüleyen ergin alt soyun denkleştirme alacağına ilişkin olup, Türk Medeni Kanununun 370. ve 371. maddesinden kaynaklanmaktadır.
4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanunun 4/1. maddesinde; Türk Medeni Kanununun üçüncü kısmı hariç ikinci kitabı (TMK. md. 118-395) ile 4722 sayılı Kanuna göre aile hukukundan doğan dava ve işlere, aile mahkemelerinde bakılacağı hükme bağlanmıştır. Aile mahkemesi kurulmayan yerlerde, bu kanun kapsamına giren dava ve işlerin, Hakim ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenen Asliye Hukuk Mahkemesinde “aile mahkemesi” sıfatıyla görülüp karara bağlanması gerekir. (4787 s. K. md.2/2) (H.G.K."un 16.11.2005 tarihli ve 2/673-617 sayılı kararı) Görev kamu düzenine ilişkin olup, yargılamanın her aşamasında hakim tarafından resen gözetilir. O halde davaya “aile mahkemesi” sıfatıyla bakılması gerekirken, bu husus düşünülmeden asliye hukuk mahkemesi olarak yargılamaya devam edilip, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmüğn yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma nedenine göre de diğer yönlerin incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 01.02.2010 (Pzt.)