MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, gereği düşünüldü:

K A R A R
Dava dilekçesinde; davacının maliki olduğu bağımsız bölümün banyosuna akan su sızıntısına sebebiyet veren arızanın tamamen ortadan kaldırılması ile davalıya ait daireden davacının banyosuna gelen sızıntının önlenmesi, banyodaki hasarın tamamen giderilerek banyonun eski haline getirilmesi, bu talebin mümkün olmaması halinde davacının zararının dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davacıya ödenmesi, davalının müdahalesinin önlenerek taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözümlenmesi istenilmiştir.
Mahkemece; davalının davacının taşınmazına yönelik müdahalesini dava açılmadan önce giderdiği, davacının iddiasına göre davalıya ait taşınmazda davalının taşınmazına su akıntısının olduğu gibi gerekçeler gösterilmek suretiyle davanın açıldığı, keşif sırasında uygulamalı olarak davalının taşınmazında sular akıtılmış ve karar tarihine kadar da herhangi bir su akıntısının varlığı halinde mahkemeye bildirimde bulunması hususunda ihtarat yapılmış, bu yönde herhangi bir bilgi gelmediği gibi davacıya ait taşınmazda davalı tarafından dava açılmadan önce banyosunun fayanslarının değiştirildiği, yeniden döşendiği, temiz ve pis su borularının yenilendiği, su akıntı ve sızıntılarının kesildiği anlaşıldığından davanın konusuz kaldığı da davacı vekili tarafından beyan edilmiş olması nedeniyle davalının dava açılmasına sebebiyet vermediği sebebiyle haksız olarak açıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesinin 2017/1541 E. - 2017/1087 K. sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesi tarafından verilen karar miktar itibarıyla kesin olduğundan davacı vekilinin istinaf başvuru dilekçesinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan Kaynaklanan kullanırken verilen rahatsızlığın giderilmesi istemine ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2017 yılı için 41.530.-TL"dir.
Temyize konu edilen miktarın 2017 yılı kesinlik sınırının altında olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesinin 21/12/2017 tarihli kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararın temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 11/03/2019 günü oy birliğiyle karar verildi.