Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/8641 Esas 2014/11192 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 5 - 2012/256175
MAHKEMESİ : Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/06/2012
NUMARASI : 2010/1487 Esas, 2012/1359 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret, kasten yaralama

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Hüküm ve temyiz tarihinde yürürlükte olan 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca cezanın miktarına göre kesin olan hükmün temyizi kabil olmadığından, sanığın kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 2010/4-71 Esas, 2010/76 sayılı Kararında da belirtildiği üzere; 1 Haziran 2005 tarihinden önceki mahkumiyetlerin adli sicilden silinme koşullarının oluşması durumunda, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşullarının değerlendirilmesinde engel bir neden olarak kabul edilemeyeceği ve yüklenen suç nedeniyle meydana gelmiş maddi nitelikte bir zararın söz konusu olmadığı da gözetilerek, duruşma tutanaklarına yansımış olumsuz bir hali bulunmayan sanığın kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususunda ulaşılacak kanaate göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, CMK"nın 231/6. maddesindeki objektif ve subjektif koşullar irdelenmeksizin, "duruşmadaki iyi hali" lehine değerlendirilerek TCK"nın 62. maddesinin uygulanmasına ve "sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak" şeklinde gerekçeyle aynı Kanunun 50. maddesi uyarınca hükmolunan hapis cezasının para cezasına çevrilmesine karar verildiği halde, bu kez hangi somut veri ve olgulara dayanıldığı da gösterilmeden "TCK"nın 491. maddesine muhalefetten evvelce mahkum olması ve mahkememizin olumsuz kanaaati” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan, diğer uygulamalarla çelişen gerekçelerle CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.