Esas No : 2014/9084
Karar No : 2014/11183
Tebliğname No : KYB - 2014/284004

Görevi yaptırmamak için direnme ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanuna muhalefet suçlarından sanık T.. B.."nın, anılan Kanunun 15/1, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 258/2 ve 71. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 346.783.000 Türk Lirası ağır para cezaları ile cezalandırılmasına dair Manavgat Asliye Ceza Mahkemesinin 02/12/2003 tarihli ve 2003/375 Esas, 2003/1356 sayılı Kararının sanık müdafiince temyiz edilmesini müteakip, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun lehe hükümlerinin uyarlanması için Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 26/01/2006 tarihli ve 2004/15880 Esas, 2006/606 sayılı Kararı ile dosyanın iade edilmesi üzerine, yargılamanın yeni bir esasa kaydedilerek tensiben verilen karar sonucunda adı geçen sanığın 6136 sayılı Kanunun 15/1, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 258/2 ve 71. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 343,00 Türk Lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına ilişkin Manavgat 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/04/2006 tarihli ve 2006/292 Esas, 2006/202 sayılı Kararının;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9/3. maddesindeki "Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir." şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/12/2005 tarihli ve 2005/3-162-173 sayılı Kararına nazaran, lehe yasanın saptanıp uygulanması, herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, kanıt toplanmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin bir hükmün uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa, uyarlama yargılamasının duruşma açılarak ve sanığa çağrı kağıdı tebliğ edilip savunması alınarak yapılmasının zorunlu olduğunun gözetilmemesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 22/07/2014 gün ve 94660652-105-07-7063-2014/15052/50470 sayılı Kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Yargıtaydan verilen bozma kararı üzerine dosyaya yeniden bakacak mahkemenin hak ve yetkilerini düzenleyen CMUK"nın 326. maddesinin amir hükmüne göre yeniden duruşma açılıp, davet edilecek ilgililere bozmaya karşı diyeceklerinin sorulmasından sonra bir karar verilmesi gerektiği ve 5252 sayılı Yasanın 9/1-2. maddelerindeki duruşmasız karar verme koşullarının da bulunmadığı gözetilmeden dosya üzerinden değerlendirme yapılarak yeniden hüküm kurulması, kanuna aykırı ve bu nedenle kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname münderecatı yerinde görüldüğünden talebin kabulü ile Manavgat 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 24/04/2006 gün ve 2006/292 Esas, 2006/202 sayılı Kararın CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
bozma sebebine nazaran müteakip işlemlerin mahkemesince yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 19/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.