Tebliğname No : 4 - 2011/194310
MAHKEMESİ : Gaziantep 18. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03/03/2011
NUMARASI : 2010/780 Esas, 2011/143 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
UYAP sisteminde yapılan incelemede, suçtan zarar gören A.. K.."nin katılan sıfatını alıp hükümleri temyiz ettikten sonra 17/09/2012 hakim havale tarihli dilekçesi ile şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle verilen katılma kararının hükümsüz kaldığı, bu itibarla kararları temyize hakkı bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanıkların temyiz itirazları ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Olay hakkında bilgi ve görgü sahibi olup, soruşturma aşamasında beyanlarına başvurulduğu anlaşılan polis memuru İ..H.. Ö.. ile Adliyede şoför olarak çalışan H.. M.. B.. adlı şahısların tanık sıfatıyla dinlenmesinden, kovuşturma aşamasında dinlenmeyen ve dinlenmesinden vazgeçilmesi hususunda da bir karar verilmeyen A.. K.."nin her iki sanığın da kendisine yönelik eylemleri hakkında ayrıntılı beyanlarının alınmasından, beyanlar arasında çelişki hasıl olması halinde bu çelişkilerin gerekirse ilgililerin yüzleştirilmesi suretiyle giderilmesinden, Gaziantep 9. İcra ve İflas Müdürlüğünün 2010/9668 Esas sayılı takip dosyasına ait 28/09/2010 günlü haciz tutanağının aslının veya onaylı bir suretinin dosya arasına getirtilmesinden, sanıklardan Dündar"ın mağdur Avukat A.. K.."ye yönelik görevini yapmasını engellemek amacıyla cebir veya tehdit kullanılıp kullanmadığına ilişkin deliller karar yerinde gösterilip tartışılmasından sonra sanıkların hukuki durumlarının ve sanıklardan İ..U.. hakkında TCK"nın 265/3. madde ve fıkra hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının tayin ve takdiri yerine eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Tekerrüre esas alınan Gaziantep 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/02/2010 tarih, 2008/272 Esas, 2010/139 sayılı Kararının elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan verildiği, hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasa ile TCK"nın 142/1-f maddesinde yapılan değişiklikler karşısında söz konusu hükmün tekerrüre esas alınıp alınamayacağı hususunun yeniden değerlendirilmesi suretiyle sanık D.. A.."ın hukuki durumunun belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinin (4), (5) ve (6). fıkralarında yer alan “Hakim mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıvermeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir.” şeklindeki düzenlemeler uyarınca denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu, bu itibarla mahkumiyet kararında mükerrir olan sanık D.. A.. hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlama sonucunu doğuracak şekilde denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile eklenen cümlede öngörülen miktarın altında olan yargılama giderinin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 19/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.