Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14626 Esas 2020/368 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında "18.02.2010" olarak yanlış gösterilen suç tarihinin, "02.12.2009" olarak mahallinde düzeltilmesi, sanığın gözaltında geçirdiği sürenin, TCK"nin 63. maddesi gereğince infaz aşamasında cezasından mahsup edilmesi, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Ankara 23. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2003/280 Esas ve 2003/823 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin, 765 sayılı TCK"nin 508 ve 510. (5237 sayılı TCK"nin 155/2.) maddelerinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 24.10.2019 tarih ve 30928 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nin 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik CMK"nin 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip, bu mahkûmiyeti nedeniyle TCK"nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek sonuç ceza miktarı belirlenirken, 1412 sayılı CMUK"nin 326/son. maddesi yerine, 5271 sayılı CMK"nin 307/4. maddesi uyarınca uygulama yapılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “daha önce verilen hüküm yalnız sanık tarafından temyiz edildiğinden sanığın aleyhine bozma talebi olmadığından CMK 307/4 maddesi gereğince sanığın neticeten 4 YIL HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA” bölümünde yer alan “CMK 307/4 maddesi” şeklindeki ibare çıkartılarak yerine, "1412 sayılı CMUK’nin 326/son. maddesi" bölümünün eklenmesi suretiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.