MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada..... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/06/2014 tarih ve 2014/33-2014/138 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ...... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin marka başvurusunun, ...’nın 2013-M-7069 sayılı kararıyla, dava dışı şirketlere ait 2003/21955, 2006/17433, 2009/37839 sayılı ve “...” ibareli markalara ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçe gösterilerek KHK 7/1 (b) maddesi uyarınca reddedildiğini, oysa redde mesnet markalar karşısında başvuru markasının farklı bir kompozisyonla yaratılmış olduğunu, tescil kapsamlarının da farklı olduğunu ileri sürerek, başvurunun reddine dair....kararının iptaline ve müvekkili marka başvurusunun ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamından, başvurunun ret gerekçesi markaların, 35. sınıfta, belirli bir eşya/mal türüyle sınırlı olmaksızın tüm mallar yönünden “malların bir araya getirilmesi ve satış” hizmetlerini kapsadığı, davacının başvuru markasının ise sadece bazı tür (aksesuar) “malların bir araya getirilmesi ve satış” hizmetlerini kapsadığı, “çoğun içerisinde azı da vardır” kuralı gereğince, ret gerekçesi markaların “malların bir araya getirilmesi ve satış” hizmetlerinin, davacı marka başvurusuna konu malları da kapsadığı, her hangi bir sınırlandırma yapılmadığı, bu markaların “kullanmama sebebiyle hükümsüzlük” davası açılıp sonuca ulaşılmadan, tüm mallar yönünden “malların bir araya getirilmesi ve satış” hizmetlerinde kullanılabileceği, taraf markaları işaretsel yönden karşılaştırıldığında, her iki markada da “...” ibaresinin markanın tek ayırt edici unsuru olduğu, başvuru markasındaki “.... ibaresinin, tescil kapsamında bulunan ve genel olarak “aksesuar sektörü” olarak tabir edilen mallar olması nedeniyle tanımlayıcı bir ibare olduğu, markadaki renk unsurunun da öneminin olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 16/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.