Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/10999 Esas 2019/15557 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/10999
Karar No: 2019/15557
Karar Tarihi: 12.12.2019

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/10999 Esas 2019/15557 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, marka hakkına tecavüz suçundan sanığın mahkumiyetine hükmetmiştir. Ancak 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişen Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi nedeniyle uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmeyeceği belirtilerek, sanık hakkında uzlaştırma kurumunun öncelikle uygulanması zorunlu olduğu vurgulanmıştır. Mahkeme, sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmiş olmasına rağmen Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, suç tarihinde yanlış yazılan tarihin düzeltilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Bu sebeplerden ötürü karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2016/10999 E. , 2019/15557 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1) Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
2) Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 19.07.2014 yerine 18.07.2014 olarak yazılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 12.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.