MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacılar vekili, müvekkillerinin ve murisleri..."ın kurucusu ve eski yöneticileri oldukları davalı kooperatif adına aldıkları arsanın bedelini kişisel olarak ödediklerini, davalının arsa bedelinin bir bölümünü davacılara ödemediğini, borcun 15.05.1996 tarihine kadar ödenmesine dair yönetim kurulu kararı bulunduğunu ileri sürerek, 8.332,09 TL"nin faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kooperatif vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonrasında, davacıların kooperatife arsa satın aldıkları, bedelini ödedikleri, yaptıkları ödemenin 8.332,08 TL"lik kısmının kendilerine ödenmediği, 1995 yılı genel kurulunda arsa bedeli ödemesinin 1996 yılına kadar uzatılmasının karalaştırıldığı, 1997 yılı genel kurulunda ise ocak 1998 tarihinden başlamak üzere % 15 gecikme zammı öngörüldüğünden gecikme zammının bu tarih dikkate alınarak hesaplanması gerektiği gerekçesiyle, davanın kabulüne, 8.332,08 TL alacağın, ocak 1998 tarihinden itibaren % 15 gecikme zammı ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1) Mahkeme hükmü Davacılar vekiline, 12.01.2010 tarihinde tebliğ edilmiş, ve hüküm HUMK’nun 432.maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 29.01.2010 tarihinde temyiz edilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas,1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2) Davalı temyizine gelince, dava, davacıların davalı kooperatif adına satın aldıklarını ve bedelini ödediklerini iddia ettikleri arsa bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş ise de; kooperatifin 10.07.1995 tarihli genel kurul toplantısında, yönetim kuruluna, ortaklara konut yapmak amacıyla uygun bir taşınmazın, pazarlık usulü ile m²"si en çok 5.000 TL"ye kadar satın alınması için yetki verilmiş olup, yönetim kurulunca bu yetki aşılarak arazi satın alınmasının ve kooperatifçe, yöneticiler aleyhine şikayet yoluna başvurularak ceza davası açılması, taşınmazın gerçek değerine ilişkin satan kişinin ceza dosyasındaki beyanı, mahkemece yapılan keşifte belirlenen kıymet gibi hususlar değerlendirilerek 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 389. maddesi veya 98. maddesi yollamasıyla 43. ve 44. maddeleri gereğince bir indirim yapılması gerektirip gerektirmediğinin tartışılmaması doğru görülmemiştir.
Öte yandan, ortaklık ilişkisinden kaynaklanmayan dava konusu alacağa, kooperatif genel kurulunda ortakların aidat borcu için belirlenen faiz oranının uygulanması ve ayrıca kararda bu faiz oranının aylık ya da yıllık olduğu belirtilmeyerek hükmün infazında tereddüt oluşturulması doğru olmadığı gibi, bu tereddüdün tavzih yolu ile düzeltilemeyeceğinin gözetilmemesi de doğru görülmemiştir.
Diğer yandan, dava konusu alacak için davalının dava tarihinden önce temerrüde düşürüldüğü iddia ve ispat edilmediğinden, dava tarihinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmesi gerekirken, aidat borçları için genel kurulda belirlenen Ocak 1998 tarihinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmesi de doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, (1) davacılar vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine, (2) davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 09.02.2012 gününde karar düzeltme yolu kapalı olarak oybirliğiyle karar verildi.