Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 17.02.2015

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 179/2, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Iğdır 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/02/2015 tarihli ve 2014/282 esas, 2015/163 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre,
1- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 49/1. maddesinde yer alan "Süreli hapis cezası, kanunda aksi belirtilmeyen hâllerde bir aydan az, yirmi yıldan fazla olamaz." şeklindeki düzenleme ile "Madde metninde süreli hapis cezasının alt ve üst sınırları belirtilmiştir. Ancak, bir suç tanımına ilişkin kanuni düzenlemede bunun aksi kabul edilebilecektir. Buna göre, üst sınır kural olarak yirmi yıl olmakla birlikte, bir suç tanımına ilişkin kanuni düzenlemede bu sınırın üzerine çıkılabilmektedir. Diğer yandan, maddede hapis cezasının, kanunda ayrıca belli edilmeyen durumlarda alt sınırının bir ay olarak kabulü uygun görülmüştür." şeklinde belirtilen madde gerekçesi birlikte değerlendirildiğinde, alt sınırdan uzaklaşmayı gerektirir bir neden bulunmadığı şeklindeki mahkeme kabulü karşısında, sanık hakkında hükmolunan temel cezanın bir ay olarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde fazla ceza tayininde,
2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/1. maddesine göre, kişinin kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetinin kanuni sonucu olarak maddede yer alan hak yoksunluklarına karar verilebileceği, para cezasına mahkum olan sanık hakkında ise hak yoksunluğuna karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,
İsabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü 30.11.2015 gün ve 94660652-105-76-11700-2015-24822/78637 sayılı yazılı istemlerine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.12.2015 gün ve 2015/396068 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü idaresindeki motorsikleti, meskun mahalde aşırı hızlı ve zikzaklar yaparak kullanan, motorsikletini kendisini durdurmak isteyen yaya polis memurunun üzerine süren sanık ..."ün, üzerine atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun unsurlarının sabit olduğu, atılı suçun düzenlendiği TCK"nın 179/2. maddesinde eylemin müeyyidesinin 2 yıla kadar hapis cezası olduğunun düzenlendiği, düzenlemede suçun cezasının alt sınırın belirlenmemiş olması karşısında, TCK"nın 49/1. maddesi gözetildiğinde suçun cezasının alt haddinin 1 ay hapis cezası olduğunun kabul edilmesi gerektiği, sanık hakkında yapılan yargılama neticesinde, mahkemece temel ceza belirlenirken “alt sınırdan uzaklaşmayı gerektirir bir neden bulunmadığı” şeklindeki kabule rağmen, sanık hakkında temel cezanın 1 ay hapis cezası yerine, 3 ay hapis olarak belirlenmesi suretiyle, sanık hakkında fazla ceza tayini, ayrıca; TCK"nın 53/1 maddesinin hapis cezasının kanuni sonucu olarak uygulandığı gözetilmeden, adli para cezasına mahkûm edilen sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden;
Kanun yararına bozma talebine atfen düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, Iğdır 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.02.2015 tarihli ve 2014/282 esas, 2015/163 sayılı kararının CMK’nın 309/4-d maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, hükmün 2-B) sayılı bendinin 1. parağrafındaki “3 ay hapis” ibaresinin “1 ay hapis” olarak değiştirilmesi, aynı bendin 2. parağrafındaki “2 ay 15 gün hapis” ibaresinin “25 gün hapis” olarak değiştirilmesi, yine aynı bendin 4. parağraftaki “1500 TL” ibaresinin de “500 TL” olarak değiştirilmesi ve son olarak hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin aynı bendin 8. parağrafının hükümden çıkartılması suretiyle diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.