Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/11287 Esas 2022/266 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun Cinsel İstismarı
HÜKÜM : ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/12/2014 tarih ve 2009/64 (E) - 2011/284 (K) sayılı kararı ile; hükümlünün, mağdura yönelik çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı TCK'nin 103/1-a, 103/4, 103/6, 53. maddelerine göre 15 yıl hapis cezasına mahkumiyeti kararına karşı yapılan uyarlama yargılaması sonucunda; 5237 sayılı TCK'nin 6545 sayılı Yasa ile değişik 103/1, 103/4, 53. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine dair karar

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hükümlü hakkında, mahalli mahkemece yapılan uyarlama yargılaması sonucu verilen ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/12/2014 tarih ve 2009/64 (E) - 2011/284 (K) sayılı ek kararının hükümlü müdafii tarafından süresi içinde temyiz edilmekle hükümler ile ilgili evrak okunarak;
Dosya incelendi;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Uyarlama yargılaması sonucu verilen ek kararın temyize tabi olduğu anlaşılmakla tebliğnamedeki kararın itiraz yoluna tabi olduğuna dair görüşe iştirak edilmemiştir.
1) Hükümlü müdafiinin itiraz üzerine, ek karara yapılan itirazın reddine ilişkin olarak verilen ... 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 21/01/2015 tarih ve 2015/31 (D.İş) sayılı kararının uyarlama yargılama sonucu verilen ek kararın temyize tabi olması nedeniyle, hukuki değerden yoksun kabul edilmiştir.
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.01.2007 tarih, 2007/3-9 Esas ve 2007/18 sayılı Kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK'nin 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesine göre kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde; ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin gerekçeli ek kararında, kararın itiraz yoluna tabi olduğu gösterilmek suretiyle muhattabının kanun yolu belirlenmesi hususunda yanıltılmış olması karşısında; hükümlü müdafinin 10/12/2014 tarihli itiraz dilekçesinin CMK’nin 264.maddesi uyarınca temyiz dilekçesi olarak kabulüyle yapılan temyiz incelemesinde ;
Hükümlü hakkında, 5237 sayılı TCK'nin 103/1-a, 103/4, 103/6, 53. maddeleri uyarınca kurulup, Yargıtay 1. Ceza Dairesince ONANMAK suretiyle kesinleşen hükümden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik TCK'nin 103/1-1 ve 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi uyarınca yeniden duruşma açılarak yapılan inceleme sonucu kurulan hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, hükümlü müdafinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak ONANMASINA, 17.01.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.