Esas No: 2022/2164
Karar No: 2022/4014
Karar Tarihi: 10.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/2164 Esas 2022/4014 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir kişinin sahte belge düzenleme ve tefecilik suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Ancak, sanığın avukatının temyiz nedenleri dikkate alındığında, hükmün bazı kısımlarının düzeltilmesi gerektiği sonucuna varıldı. İlk olarak, sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyet kararı verilirken, hükmün son kısmında sahte fatura düzenlemek veya kullanmak ifadesinin kullanılması hataydı. Bu ibarelerin çıkarılması ve TCK'nin 53. maddesi ile ilgili bölümün Anayasa Mahkemesi kararı doğrultusunda düzenlenmesi gerektiği belirtildi. İkinci olarak, sanığın tefecilik suçu sebebiyle mahkumiyetine karar verilirken, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi uyarınca gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçu da işlemiş olduğu göz ardı edildi. Bu nedenle, tefecilik suçundan verilen hüküm bozuldu. İlgili kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53., 241. ve 43. maddeleri ile 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesidir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte belge düzenleme, tefecilik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
I)''2010 takvim yılında sahte belge düzenleme'' suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanık hakkında mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açıldığı ve gerekçede de sanığın eyleminin sahte fatura düzenleme olarak kabul edilmesine karşın, gerekçenin son kısmı ve hüküm fıkrasında "…sahte fatura düzenlemek veya kullanmak ..." yazılması,
2-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasındaki “... ve kullanmak ...” ibarelerinin çıkartılması ile hüküm fıkrasından TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile oluşan duruma göre sanık hakkında TCK'nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II) ''Tefecilik'' suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, hem 5237 sayılı TCK’nin 241. maddesinde düzenlenen “tefecilik” suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen “gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme” suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, TCK'nin 241. maddesinin genel ve 5464 sayılı Kanun'un 36. maddesinin özel norm niteliğinde olması karşısında; özel normun önceliği ilkesi gereğince sanık hakkında 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. ve TCK'nin 43. maddelerinde düzenlenen zincirleme şekilde gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, tefecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
2-5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 10.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
