Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/19397 Esas 2017/11737 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı, davacı vekili tarafından yapılan tavzih isteminin reddine ilişkin verilen 09.02.2016 tarihli ek karar, davacı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R-
Davacı vekili, 30.10.2015 tarihli tavzih dilekçesinde; dava tarihi 01.10.2009 olmasına rağmen, mahkemenin 05.09.2014 tarihli kararında dava tarihinin 03.06.2013 olarak yazıldığını, bu durumun hatalı olduğunu belirterek mahkeme kararındaki dava tarihi kısmının 01.10.2009 olarak düzeltilmesini ve mahkeme kararının tavzihini talep etmiştir.Mahkemece, tavzihi istenilen mahkeme asıl kararının kesinleşmiş olduğu, tavzih ile kararın düzeltilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle, davacı vekilinin tavzih isteminin reddine karar verilmiş; ek karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına; hükmün tavzihini düzenleyen 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 305. maddesi gereğince, hükmün tavzihi için, mahkeme hükmünde açık olmayan ya da birbiriyle çelişkili olan hüküm kısımlarının bulunması gerektiği; davacı vekilinin tavzih talebinin ise, mahkeme kararının başlık kısmında dava tarihinin yanlış yazımına ilişkin hatanın düzeltilmesi istemini içerdiği; mahkemenin davaya ilişkin olarak verdiği 05.09.2014 tarihli kararın hüküm fıkrasında, açık olmayan ya da birbiriyle çelişen kısımlar bulunmayıp
sadece mahkeme karar başlığında, dava tarihinin hatalı biçimde 03.06.2013 olarak yazıldığı; mahkeme kararının hüküm fıkrasının açık ve net olması itibariyle, hükmün tavzihi şartları oluşmadığından, davacı vekilinin tavzih talebinin reddine ilişkin mahkeme ek kararının usul ve yasaya uygun olduğu; dosya kapsamına göre davanın ilk açıldığı tarihin 01.10.2009 olduğu da gözetildiğinde, mahkemenin 05.09.2014 tarihli kararının başlık kısmında dava tarihinin 03.06.2013 olarak yazılmasının, basit yazım hatası mahiyetinde olduğu; bu yazım hatasının, 6100 sayılı HMK"nun 304. maddesine göre mahkemece her zaman düzeltilmesinin mümkün olduğu gözetilerek; davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz isteminin reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan 09.02.2016 tarihli mahkeme ek kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz talebinin reddine ve 09.02.2016 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 6,70 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 18/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.