Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi


Taksirle öldürme suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 85/2 ve 22/3. maddeleri gereğince 5 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/03/2012 tarihli ve 2010/183 esas, 2012/43 sayılı kararının Dairemizin 19/11/2014 tarihli ve 2014/17743 esas. 2014/23321 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, sanık müdafii tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin aynı Mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2015/56 değişik iş sayılı kararına yönelik itirazın keza reddine dair Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/02/2015 tarihli ve 2015/223 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 19/01/2015 tarihli ve 2015/56 değişik iş sayılı kararında, yargılamanın yenilenmesine ilişkin olarak yasal hiçbir neden ve yeni delil gösterilmediği gerekçesi ile talep reddedilmiş ise de, 02/10/2010 tarihinde meydana gelen olayda sanık ..."ın yönetiminde bulunan araç ile seyir halinde iken aynı şeritte sanığın önünde seyir halinde bulunan diğer sanık ..."ın yönetimindeki araç ve karşı yönden gelen müteveffa ..."ın kullandıkları araçların karıştığı ölümlü ve yaralanmalı trafik kazası meydana geldiği, kaza ile ilgili Jandarma Trafik Timi tarafından düzenlenen 02/10/2010 tarihli trafik kazası tespit tutanağında diğer sanık ... ve müteveffa ..."ın kusursuz, sanık ..."ın asli kusurlu olduğu mütalaasına yer verildiği, olayla ilgili yürütülen soruşturma sonucunda Tekirdağ Cumhuriyet Başsavcılığının 09/11/2010 tarihli ve 2010/7986 soruşturma, 2010/2900 esas, 2010/203 sayılı iddianamesi ile sanıklar ... ve ... hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 85/2. maddesi gereği dava açıldığı, kovuşturma aşamasında Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinden kazadaki kusur durumuna ilişkin rapor alındığı. 22/08/2011 tarihli ve 260/030811-55288/6167 sayılı Adli Tıp Raporu"nda da kaza tespit raporundaki kusur dağılımı aynen kabul edilerek diğer sanık ... ve müteveffa ..."ın kusursuz, sanık ..."ın asli kusurlu olduğu mütalaasına yer verildiği, sanık müdafii tarafından 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 67/4. maddesi uyarınca mahkemeye ibraz edilen bilirkişi raporunun ücreti mukabilinde düzenlendiği ve bilimsel olmadığı gerekçesi ile mahkemece itibar edilmediği ve yapılan yargılama sonucunda diğer sanık ..."ın beraatine, sanık ..."ın ise taksirle ölüme ve yaralanmaya neden olmak suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 85/2. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verildiği, kararın temyizen incelenmesi sonucu Dairemizin 19/11/2014 tarihli ve 2014/17743 esas, 2014/23321 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip sanık müdafii tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin de reddedildiği anlaşılmakla, sanık müdafiinin 15/01/2015 tarihli dilekçesinde ileri sürdüğü yargılamanın yenilenmesi taleplerinin ve özellikle sanık müdafiinin talebi üzerine düzenlenip mahkemeye ibraz edilen bilirkişi raporundaki yeni kusur dağılımının sanık lehine




sonuçlar doğurabileceği, yargılamanın yenilenmesi dilekçesinde altı madde halinde ileri sürülen taleplerin mahkemesince değerlendirilmesi durumunda sanığın daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanması ile mahkûm edilmesini gerektirecek nitelikte olabileceği, sanık müdafii tarafından ibraz edilen bilirkişi raporunda sanığın kusurlu davranışının bilinçli taksir düzeyinde olmadığı ve müteveffa araç sürücüsü ..."ın yol koşullarına uygun olmayan yüksek hızla seyir halinde olmasından dolayı tali kusurlu olduğu görüşüne yer verildiği, tanık ..."ın beyanlarında ..."ın kullandığı aracın çok hızlı bir şekilde seyir halinde olduğunu beyan ettiği, müteveffa ..."ın yönetiminde bulunan 59 ... ... plakalı aracın 15,5 metre sağ, 16,5 metre sol teker fren izi bulunduğu cihetle, sanığın kusurunun daha düşük olduğu ve bilinçli taksir düzeyinde olmadığı yönünde ileri sürülen iddialar bakımından 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 311. maddesi kapsamında yapılacak yeni değerlendirme sonucunda ortaya çıkacak delillerin sanık lehine kabule değer olabileceği gözetilerek itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 27.07.2015 gün ve 94660652-105-59-4374-2015-E. 15445/50212 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.09.2015 gün ve 2015/278454 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2008 gün, 2008/5-19, 2008/31 sayılı kararında vurgulandığı üzere; kanun yararına bozma yöntemi, karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesini ve ülke genelinde uygulama birliğine ulaşılmasını sağlama amacını taşıyan olağanüstü bir denetim muhakemesi yolu olup, gerek kesin hükmün otoritesinin korunması zorunluluğu, gerek olağanüstü bir denetim yolu olması nedeniyle dar kapsamlıdır. Kanun yararına bozma yoluna temyiz incelmesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir. Nitekim, 14.11.1977 gün, 1977/3-2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında da, hüküm ve kararlardaki her türlü hukuka aykırılığın, kanun yararına bozma konusu yapılamayacağı kabul edilmiş olup, sanık müdafiinin yargılamanın yenilenmesi talebinde ileri sürdüğü nedenlerin temyiz incelemesi sırasında değerlendirilip temyiz itirazlarının reddine karar verildiğinden yeni delil kapsamında değerlendirilemeyeceği ve salt bu nedenle yargılamanın yenilenmesine karar verilemeyeceği anlaşılmakla,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.02.2015 tarihli ve 2015/223 değişik iş kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK"nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.