MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... Taş. Har. İnş. Oto Pet. San. ve Tic. Ltd. Şti. ve ... aleyhine 10/01/2011 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat istemi yönünden verilen karar kesinleştiğinden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına, manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne dair verilen 25/04/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi olanağı bulunmamasına göre davacılar ... ve ... (...)’in tüm, davacılar ... ve ...’in aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacılar ... ve ...’in diğer temyiz itirazlarına gelince;Dava, trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, maddi tazminat istemi yönünden verilen karar kesinleştiğinden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına, manevi tazminat istemlerinin ise kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.Davacılar vekili; 22/09/2010 tarihinde davalıların sürücüsü ve işleteni olduğu kamyonun davacılar desteğinin kullandığı motosiklete % 100 kusurlu olarak çarpması sonucu ... ve ...’in oğlu, ... ve ...’nin abisi olan ...’in ölümüne sebebiyet verdiğini belirterek, anne ve baba için maddi ve manevi tazminat, kardeşler için manevi tazminat isteminde bulunmuştur.Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, sigorta tarafından anne ve babaya ödeme yapılması nedeniyle anne ve babanın destek tazminatı talebinin reddine, davacıların manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne dair verilen 03/12/2013 tarihli ilk karar, davacılar vekilince temyiz edilmiş, Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 2014/14058 esas, 2016/11001 karar sayılı ve 29/11/2016 tarihli ilamı ile davacılar vekilinin diğer temyiz itirazları reddedilerek, davacılar yararına takdir edilen manevi tazminatların bir miktar az olduğundan hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyularak, davacı anne ve babanın maddi tazminat istemi yönünden verilen karar kesinleşmiş olmakla yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş, davacıların manevi tazminat istemleri ise kısmen kabul edilmiştir.Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.Somut olayda; mahkemece bozma ilamına uyulmakla birlikte, bozma ilamının gereği tam olarak yerine getirilmemiştir. Davacılar ... ve ...’in kazada ölenin anne ve babası olmaları, olayın gelişimi, olay tarihi ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında, hükmedilen manevi tazminat miktarları az olmuştur. Bu davacılar yararına daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davacılar ... ve ... yararına BOZULMASINA, davacılar ... ve ... (...)’in tüm, davacılar ... ve ...’in diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davacılar ... ve ..."den peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 02/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.