23. Ceza Dairesi Esas No: 2016/8328 Karar No: 2016/7206 Karar Tarihi: 06.06.2016
Mala zarar verme - kasten yaralama - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2016/8328 Esas 2016/7206 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Kararda, sanığın kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından mahkum olduğu belirtilmiştir. Sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK'nın 86/2, 29, 52/2-3 maddeleri gereğince doğrudan verilen 1.800 TL adli para cezası ile cezalandırıldığı, mala zarar verme suçundan ise aynı kanunun 151/1, 29, 52/2-3 maddeleri gereğince doğrudan verilen 1.800 TL adli para cezasına çarptırıldığı belirtilmiştir. Karar tarihi itibariyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un geçici 2. maddesi uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmadığından, sanığın mala zarar verme suçu için verilen adli para cezasına yönelik temyiz isteğinin reddedildiği ve bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddedildiği belirtilmiştir.
23. Ceza Dairesi 2016/8328 E. , 2016/7206 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama HÜKÜM : Mahkumiyet (kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı TCK"nın 86/2, 29, 52/2-3 maddeleri gereğince doğrudan verilen 1.800 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçundan, 5237 sayılı TCK"nın 151/1, 29, 52/2-3 maddeleri gereğince doğrudan verilen 1.800 TL adli para cezası)
Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Hükmolunan cezaların miktarına göre karar tarihi itibariyle; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmadığından sanığın bu suçtan kurulan hükme yönelik temyiz isteğinin mahkemece reddine ilişkin 08.02.2016 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 06.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.