Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/11646 Esas 2022/353 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : 1) Hükümlü ... hakkında maktul ...'a karşı kasten öldürme suçundan ... Ağır Ceza Mahkemesinin 16.08.2000 tarih ve 2000/123 Esas - 2000/304 Karar sayılı kararı ile 765 sayılı TCK'nin 448, 51/1, 2253 sayılı Kanun'un 12/2. ve 765 sayılı TCK'nin 59/2, 40. maddeleri gereğince 5 yıl 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği,
2) Kararın hükümlü müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairemizin 10/05/2001 tarih ve ... Karar sayılı kararı ile onanmasına karar verildiği,
3) Cezanın infazı sırasında uyarlama için dosya yeniden ele alınarak duruşmalı inceleme sonucunda ... Ağır Ceza Mahkemesinin 01/11/2006 tarih ve 2000/123 Esas - 2000/304 Karar sayılı ek kararı ile uyarlama talebinin kabulü ile önceki hükmün kaldırılmasına ve hükümlü ...'in maktul ...'a karşı kasten öldürme suçu yönünden lehe olduğu kabul edilen 5237 sayılı TCK'nin 81/1, 29, 31/2, 62, 63. maddeleri gereğince 5 yıl hapis cezasına mahkumiyetine dair kararı

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece uyarlama yargılaması sonucu verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümlü ... hakkında 765 sayılı TCK'nin 448, 51/1, 2253 sayılı Kanun'un 12/2 ve 765 sayılı TCK'nin 59/2, 40. maddeleri gereğince kurulup Yargıtay 1. Ceza Dairemizce onanmak suretiyle kesinleşen hükümden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nin 7/2. ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un 9. maddesi uyarınca yeniden duruşma açılarak yapılan uyarlama sonucu kurulan hükmün incelenmesinde;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.05.2008 tarih ve 2008/10-101 Esas - 2008/113 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere, ilk kararın kesinleşmesi ile hükümlü müdafiinin görevinin sona erdiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararın görevi sona eren hükümlü müdafiine tebliğ edilmesinin geçersiz olduğu, hükümlüye de usulüne uygun yapılan bir tebligatın bulunmadığı, kararın temyiz edilmediği gerekçesiyle kesinleştirildiği anlaşılmış ise de; hükümlünün öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükümlüye isnat edilen "kasten öldürme" suçunun gerektirdiği cezanın alt sınırı itibariyle 5271 sayılı CMK'nin 150/3. maddesi gereğince, uyarlama yargılaması sırasında hükümlüye istemi aranmaksızın bir müdafii tayin edilmesi ve yine CMK'nin 188/1. maddesi gereğince, müdafiin hazır olduğu duruşmada karar verilmesi gerektiği gözetilmeden; hükümlü müdafiinin yokluğunda uyarlama yargılaması yapılarak karar verilmesi suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Colozza et Rubinat/İtalya, 12.02.1985 A. 89, Is-30; Campbell ve Fell/Birleşik Krallık, A.80 28.06.1984) kararlarında belirtildiği üzere hükümlüye kendini savunma hakkının tanınmaması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK’nin 150/3 ve 188/1. maddelerine muhalefet edilerek hükümlünün savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 19.01.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.