Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1902 Esas 2020/3036 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1902
Karar No: 2020/3036

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1902 Esas 2020/3036 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, müvekkil şirketin iflasına karar verilmesi ve iflas işlemlerinin yürütülmesi sırasında, ortakları kısmen aynı olan davalı şirkete usulsüz muhasebe işlemleri ile para aktarıldığı iddiasıdır. İlk derece mahkemesince, bu iddia doğrulanmış ve davanın kabulüne karar verilmiştir. Davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuş ancak reddedilmiştir. Temyiz eden davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri kabul edilmemiştir ve İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi kararı onanmıştır. Kanun maddeleri ise İİK'nın 201. maddesi olarak belirtilmiştir. Bu madde, iflas statüsünde olan bir kişinin, tasfiye giderleri ödendikten sonra alacaklılarına ödeme yapılması gerektiğini ve ödemelerin kendi rızası dışında gerçekleştiği durumlarda, ödemelerin geri alınabileceğini belirtmektedir.

23. Hukuk Dairesi 2017/1902 E. , 2020/3036 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Bakırköy 5. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili şirketin Bakırköy 6.Asliye Ticaret Mahkemesinin 2011/828 E sayılı dosyası ile 28.02.2012 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere iflasına karar verildiğini, kararın kesinleşmesine müteakip Bakırköy 3. İcra İflas Müdürlüğünün 2012/10 E sayılı dosyası ile iflas işlemlerinin yürütüldüğünü, müflis şirketin ticari defterleri üzerinde yapılan inceleme sonucunda ortakları kısmen aynı olan davalı şirkete usulsüz muhasebe işlemleri ile para aktarıldığını, davalı şirkete aktarılan paraların muvazaalı olup gerçek durumu yansıtmadığını ileri sürerek, İİK"nın 201. maddesi kapsamında söz konusu ödemelerin faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile iflas masasına alacak olarak kaydedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
İlk derece mahkemesince, davacı şirket ile davalı şirketin yetkililerinin aynı kişiler olduğu ve iki şirket arasında organik bağ bulunduğu, davacı müflis şirketin iflasına yakın tarihlerde müflis şirket hesaplarından davalı şirket hesabına usulsüz işlemlerle ödeme ve takas işlemlerinin gerçekleştirildiği, söz konusu işlemlerin İİK"nın 201. maddesi kapsamında kaldığı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekilinin istinaf başvurusu, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince esastan reddedilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle davalı şirketçe, ilgili belediye başkanlığı tarafından yapıldığını iddia ettiği adres değişikliğine dair işlemleri ispat eder nitelikte bilgi ve belge sunulmamış olmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 14.10.2020 tarihinde kesin olarak oybirliği ile karar verildi.