Hırsızlık suçundan sanık ..."ın 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 493/1, 522/1, 59/2. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, Ankara 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/1992 tarihli ve 1991/1081 esas, 1992/1260 sayılı kararının kesinleşmesine müteakip, yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun sanık lehine olan hükümlerinin tespiti amacıyla yapılan uyarlama yargılaması sonucunda, 765 sayılı Kanunun sanık lehine olduğunun kabulü ile hükmün infazına devam olunmasına dair aynı Mahkemenin 22/07/2011 tarih ve 1991/1081 esas, 1992/1260 sayılı ek kararına yapılan itirazın reddine ilişkin ANKARA 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/08/2011 tarihli ve 2011/425 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 17/02/2012 gün ve 2011/2690-10196 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12/03/2012 gün ve 2012/59507 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9/3. maddeleri uyarınca, yeni Kanunun sanık lehine hükümler getirip getirmediği ve kesinleşmiş hükümler açısından infaz aşamasında uygulanıp uygulanmayacağının tespit edilmesi bakımından, temel ceza maddesi yanında kanuni ve takdiri artırım indirim maddelerinin uygulanmasında hakimin takdir hakkını kullanarak karar vermesini gerektiren durumlar ile hükmün zat ve mahiyetinde değişiklik getircek bir hususta öncelikle incelemenin duruşmalı olarak yapılması gerektiği gözetilmeden evrak üzerinden karar verilmiş olduğu hususu dikkate alınmaksızın yapılan itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

5252 sayılı Kanunun 9/1. maddesi, 1.6.2005 tarihinden önce kesinleşmiş hükümlerle ilgili olarak 5237 sayılı TCK.nun lehe olan hükümlerinin derhal uygulanabileceği hallerde duruşma yapılmaksızın da karar verilebileceğini öngörmüşse de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 gün ve 162/173 sayılı kararında açıklandığı gibi lehe olan yasanın belirlenmesi herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa veya cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin hükümlerin uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılması
zorunlu olduğundan ve duruşma açılarak verilmesi gereken kararın, dosya üzerinde inceleme ile verilmesi, temyiz kabiliyetini ortadan kaldırmayacağından, Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesince itiraz üzerine verilen ve kanun yararına bozma istemine konu edilen 24.08.2011 gün ve 2011/425 D.İş sayılı kararı hukuken geçersiz olmakla, bu karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, hükümlünün uyarlama kararına karşı 10.08.2011 tarihli dilekçesi temyiz istemi mahiyetinde bulunduğundan, Ankara 4.Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen, 22.07.2011 gün ve 1991/1081, 1992/1260 sayılı uyarlama kararı yönünden temyiz incelemesi yapılmak üzere tebliğname düzenlenmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 23.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.