Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/4770 Esas 2013/9327 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/4770
Karar No: 2013/9327
Karar Tarihi: 22.05.2013

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/4770 Esas 2013/9327 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya karşı kasten yaralama eylemine dayanarak manevi tazminat istemiyle açılan davada, mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacı lehine belirlenen manevi tazminat miktarının fazla olduğu gerekçesiyle karar Yargıtay tarafından bozulmuş ve daha düşük bir miktar belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Borçlar Yasası'nın 47. maddesi gereği hak sahibine verilecek manevi zarar adı ile ödenecek para tutarı, özel durumlar göz önünde bulundurularak adalete uygun olmalıdır. Bu tazminat, zarar görenin manevi huzurunu sağlamak amacını taşıyan bir fonksiyona sahip olup amaçlanan doyum duygusunu sağlamak için gerekli tutarda olmalıdır. Kararda, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'nın gerekçesine atıfta bulunularak, takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşulların nesnel ölçülere göre değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kanun maddesi ise Borçlar Yasası'nın 47. maddesidir.

4. Hukuk Dairesi 2013/4770 E. , 2013/9327 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 28/09/2011 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama eylemine dayalı manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06/12/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-) Diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, kasten yaralama eylemine manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olayın oluş şekli, yaralanmanın derecesi, tarafların ekonomik ve sosyal durumları ile yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde, davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı fazladır. Davacı yararına daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/05/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.