MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A- Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkındaki 16/10/2008 günlü kararın sanık tarafından temyiz edilmemesi nedeniyle kesinleşmesinden sonra, aynı dosyada sanık ... hakkındaki ilk hükmün, anılan sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin 02/04/2012 tarihli kararı ile bozulduğu ve CMUK"nun 325. maddesine göre sirayete konu bozma nedeni bulunmadığı bu nedenle hakkında hüküm kesinleşmiş olan sanık ..."ın tekrar yargılanma sürecine dahil edilerek, 2. hükmün kurulduğu anlaşılmaktadır. Kurulan bu ikinci hüküm, hukukî değerden yoksun ve yok hükmünde olduğundan, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün olmadığından temyiz isteminin 5320 Sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollaması ile CMUK’nun 317. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
B-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında TCK’nın 165. maddesinin uygulanması sırasında temel cezada hürriyeti bağlayıcı cezanın alt sınırdan belirlenmesine rağmen, karar içinde çelişkiye düşülmesi suretiyle alt sınırın üzerinde adli para cezası tespit edilerek, 5271 sayılı CMK"nın 230. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık ile ilgili hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nın 165/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünden gün para cezasına ilişkin olarak “180” ibaresinin çıkartılarak yerine “5” ve TCK"nın 52/2. maddesi gereğince doğrudan adli para cezasının belirlenmesine ilişkin paragrafındaki “5.400,00” ibaresi çıkartılarak yerine “150” ibarelerinin yazılması ve sonuç olarak sanığın 100 TL tam gün karşılığı doğrudan adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.