MAHKEMESİ : TÜKETİCİ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Tüketici Mahkemesi’nce verilen 26/02/2014 tarih ve 2013/778-2014/176 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ...... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankanın İkitelli.......Şubesi"nden 250.000,00 TL ihtiyaç kredisi kullandığını, bu işlem sırasında haksız olarak toplam 26.112,58 TL komisyon bedeli alındığını ileri sürerek, bu bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davanın ticari kredi olduğunu savunarak görevsizlik kararı verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı ile davalı arasındaki genel kredi sözleşmesinin krediye uygulanacak hükümler başlığını taşıyan 3. maddesinde kullanılan kredinin ticari, mesleki veya zirai amaçlı olduğunun belirtilmiş olduğu, 4077 sayılı Yasa"da tüketici işlemleri tanımlanmış olup, tüketici işlemi ve kredilerinin ticari, mesleki olmayan kredi ve işlemler olduğunun hükme bağlandığı, 4077 sayılı Yasa"daki düzenleme uyarınca davacı ile davalı arasındaki kredi sözleşmesinin tüketici kredisi olmaması nedeniyle mahkemenin görevsiz olduğu, davaya bakmaya Asliye Ticaret Mahkemelerinin görevli olduğu gerekçesiyle davanın görev nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillere gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir
2-Dava, bankacılık işleminden kaynaklanan alacak istemine ilişkin olup, mahkemece davaya bakmakla görevli mahkemenin Asliye Ticaret Mahkemesi olduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verilmiştir. Ancak, HMK"nın 331/2. maddesi uyarınca "görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmesi hâlinde, yargılama giderlerine o mahkemenin hükmedeceği, görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmemiş olması halinde ise talep üzerine davanın açıldığı mahkemenin dosya üzerinden bu durumu tespit ile davacıyı yargılama giderlerini ödemeye mahkûm edeceği" düzenlenmiştir. Bu durumda mahkemece, yargılama giderlerinden olan vekalet ücretinin davacıdan tahsiline karar verilmesi doğru olmayıp, kararın bu yönden bozulması gerekir ise de bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca, yerel mahkeme kararının anılan yönden düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme ilamının hüküm fıkrasının davacı tarafa vekalet ücreti yükleyen 4. bendinde yer alan "Davalı vekili yararına takdir olunan 750,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı vekiline ödenmesine" ibarelerinin hüküm fıkrasından çıkarılarak kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.