MAHKEMESİ : . FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/03/2014 tarih ve 2013/1-2014/63 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakim..... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilince dava konusu... markasının tescili için 07.03.1990 tarihinde ....’ye başvuruda bulunduğunu,.... tarafından 90/001856 kod numarası ile işleme alındığını, 24.07.1990 tarihinde... markasının müvekkili adına tescil edildiğini, müvekkilinin, markasını iş yoğunluğu gerekçesi ile yenileme döneminde yenileme harcını yatırmadığından 2010 yılına kadar bir süre markasını yenilemediğini, bunu farkeder etmez 16.09.2010 tarihinde tescili için ....’ye başvuruda bulunduğunu, Markalar Dairesi Başkanlığı’nca yapılan ön inceleme sonucunda, söz konusu müvekkili marka başvurusunun 556 sayılı KHK’nın 7/1-a ve c bentleri uyarınca reddine karar verildiğini, Davalı ....’nin Markalar Dairesi Başkanlığı’nın anılan red işlemine karşı müvekkilinin.... nezdinde 27.10.2011 tarihinde itiraz edildiğini, bu itirazlarının da.... tarafındna 2012-M-3476 sayılı karar ile reddedildiğini, red kararının hukuka aykırı olduğunu,... markasının 7/1-a anlamında çizimle görüntülenebilen ve marka olabilecek işaretlerden ve ayırt edici olduğunu, bu markanın 9.sınıftaki mallar açısından tanımlayıcı, cins veya çeşit bildiren bir işaret olmadığını, 9.sınıf mallar ile kelime arasında sıkı ilişki bulunmadığını, 2007 yılında Enerji Verimliliği Kanunu gereği merkezi kalorifer sistemi bulunan tüm binalarda 2012 yılı sonuna kadar “ısı veya sıcaklık kontrol cihazları ile ısınma maliyetlerinin ısı kullanım miktarına bağlı olarak paylaşımını sağlayan sistemlerin kullanılmasının zorunlu hale getirildiği, bu nedenle ısı pay ölçer kelime grubunun kullanılmaya başlandığını fakat müvekkilinin Kanun kabul edilmeden çok önce 1990 yılında bu markayı ihdas etmiş olduğunu, müvekkilinin markasını 556 sayılı KHK’nın 7/son maddesi kapsamında kullanım yoluyla ayırt edicilik kazanmış bir marka olduğunu, bu anlamda 7/1-a ve c nedeni ile reddedilemeyeceğini, müvekkilinin www.paymetre.com alan adlı internet sitesi olduğunu, bu durumun da müvekkilinin... markasını işletmenin tanıtımı amaçlı markasal kullanımı olduğunu gösterdiğini, müvekkilinin... kelimesi üzerinde üstün hak sahibi olduğunu ileri sürerek, ........’nın 06.11.2012 tarih 2012-M-3476 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; açılan davanın yerinde olmadığını,.... kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; tescili talep edilen... ibaresinin 556 sayılı KHK md. 5 çerçevesinde soyut anlamda ayırt edici olduğu, dolayısıyla “marka olabilirliği” hususunda herhangi bir tereddüt bulunmadığı, ibarenin ortalama tüketici gözünde teknik işleve veya estetik özelliklere bağlı bir işaret olarak algılanmayacağı, dolayısıyla markanın işletmesel kökenini göstermey
elverişli olduğu, davacının... işaretini 9. sınıfta “Kalorifer Giderlerinin Paylaşılması Sisteminde kullanılan ölçü aleti Kalorifer tesisatında kullanılan payölçer Kalorifer ve sıcak su sayacı Kalorifer sistemlerinde kullanılan kalorimetre cihazı.” emtiası üzerinde kullanacağı, ortalama dikkate sahip tüketicinin bu ibareyi gördüğü zaman refleks halinde markanın tescil edildiği mal/hizmetleri hiçbir özel zihni çabaya mahal bırakmadan doğrudan doğruya, mal veya hizmet ile sıkı ilişkisi sebebiyle malın veya hizmetin bir özelliğini veya kompozisyonunu derhal düşündürmediği, özetle kalorifer tesisat ve sistemlerini düşündüremeyeceği,... ibaresinin 9. sınıftaki ürünleri doğrudan doğruya çağrıştırmadığı, bu açıdan, bu işaretin tesciline 7/1-c gerekçe gösterilerek engel olunamayacağı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, ....... kararının iptali istemine ilişkin olup,mahkemece yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Ancak; dava konusu .....” ibareli marka başvurusunun kapsadığı emtianın, "kalorifer, yakıt giderlerinin kullanım miktarına göre paylaştırılması suretiyle ödeme yapılmasını sağlayan bir ölçüm cihazı" niteliğinde olduğu dikkate alındığında, söz konusu ibarenin tüketim miktarını ölçen ve bu suretle 556 sayılı KHK"nın 7/1-c maddesi anlamında (amaç bildiren) tasviri bir işaret olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda, dava konusu başvurunun doğrudan amaç bildiren tasviri bir işaret olduğu ve davacı tarafça bu işarete aynı KHK"nın 7/son maddesi anlamında, kullanımla ayırt edicilik kazandırıldığının da kanıtlanamadığı halde mahkemece yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile yerel mahkeme kararının BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 14/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.