MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, temyizin süresinde olduğunun kabulüyle temyizin reddine dair 20/08/2013 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Gümrük kaçakçılığı suçlarında korunan hukuki yarar; Devletin egemenlik hakkının bir kısmı olarak ortaya çıkan kendi milli sınırları dahilindeki her türlü eşya giriş ve çıkışını kontrol etme ve düzenleme yetkisidir. Anılan fiiller ile devletin söz edilen egemenlik hakkının ihlali ile birlikte devletin vergilendirme hakkı ve mali yararlarını da ihlal ettiği kuşkusuzdur. Verginin ise devletin kamu hizmetlerini finanse etmek için toplumu oluşturan kişilerden zorunlu olarak alınan ekonomik değerler olduğu nazara alındığında gümrük kaçakçılığı suçlarının vergi kaybına sebep olması sonucu, kamu hizmetlerinin finansmanında güçlükler doğuracağı muhakkaktır. Bu itibarla, gümrük kaçakçılığı suçlarının mağdurunun da devletin yürüttüğü kamu hizmetlerinden yararlanan bireylerden oluşan toplum olduğu cihetle;
UYAP ortamında yapılan araştırmada, sanık hakkında 02.04.2012 tarihinde işlediği aynı suç nedeniyle açılan kamu davası üzerine, Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 2012/2108 (E) ve 2013/1292 (K) sayılı mahkumiyet hükmünün temyiz edilmeksizin 17.01.2014 tarihinde kesinleşmesi,
Yine sanık hakkında 22.05.2012 tarihinde işlediği aynı suç nedeniyle açılan kamu davası üzerine Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen tarih ve 2012/1957 Esas, 2013/1070 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün, Yargıtay 7. Ceza Dairesince 13.04.2015 tarihinde temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin kararı onanarak kesinleşmesi,
Yine sanık hakkında 04.06.2012 tarihinde işlediği aynı suç nedeniyle açılan kamu davası üzerine Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen tarih ve 2012/1955 Esas, 2013/1068 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün, Yargıtay 7. Ceza Dairesince 14.10.2015 tarihinde temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin kararı onanarak kesinleşmesi,

UYAP ortamında yapılan araştırmada, sanık hakkında; 05.04.2012 tarihinde işlediği aynı suç nedeniyle açılan kamu davası üzerine, Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 2012/1753 Esas ve 2013/1066 Karar sayılı hükmün Dairemizce incelenerek 10.12.2019 tarihinde bozulmasına karar verilmesi karşısında;
UYAP ortamında yapılan araştırmada, sanık hakkında; 23.05.2013 tarihinde işlediği aynı suç nedeniyle açılan kamu davası üzerine, Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 2012/1942 Esas ve 2013/1287 Karar sayılı hükmün Dairemizce incelenerek 10.12.2019 tarihinde bozulmasına karar verilmesi karşısında;
Anılan dosyalar getirtilip incelenerek ve diğer anılan dosyaların işbu dava ile birleştirilerek suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek sureti ile sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK"nin 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1-Hükümde takdiri indirim yapılmasında uygulanan yasa maddesinin ilgili fıkrasının gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-Hükmün esasını oluşturan kısa kararda yargılama gideri miktarının kalemle sonradan yazıldığının onaylanmaması,
3-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 10.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.