Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2986 Esas 2022/3436 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : OSMANİYE 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Her ne kadar tebliğnamede haklarında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen sanıklar ... ve ... da sanık olarak gösterilmiş iseler de, bu sanıklar yönünden kanun yolu müracaatı bulunmadığı belirlenerek sanık ... yönünden inceleme yapılmıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanık ...’in evinde ele geçen esrarın kullanma sınırlarında kaldığı nazara alındığında, tanık ...’ te ele geçen esrarın sanık tarafından verildiğine ilişkin ...’in soyut beyanı dışında delil bulunmadığı aşamada; tanık ...’e uyuşturucu madde verdiğini kabul ederek ikrarı ile kendi suçunun ortaya çıkmasına hizmet ve yardım eden sanık hakkında TCK’nın 192/3. maddesinde öngörülen etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Adana Kriminal Polis Laboratuvarınca alınan tanık numunenin de müsaderesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle ve 7242 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikler gözetilerek bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 17/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.