Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2012/27929 Esas 2013/605 Karar Sayılı İlamı

• ELEKTRİK HIRSIZLIĞI
• MÜHÜR BOZMA
• YARGILAMA GİDERLERİ

• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 223
• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 324
• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 327
• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 330
• CEZA MUHAKEMELERİ USULÜ KANUNU (MÜLGA) (1412) Madde 317

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan vekilinin temyiz isteminin kapsamının, sanık hakkında 28.01.2006 tarihli elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair karar ile mühür bozma suçunda verilen beraat kararı ile sınırlı olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanık hakkında, mühür bozma suçundan verilen hükme yönelik temyiz incelemesinde;
6352 sayılı yasanın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12/07/2012 günlü iade kararı sadece elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan 01/12/2010 tarihli hüküm geçerli olduğundan, bu suç yönünden yeniden verilen 19/07/2012 tarihli hükmün hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında elektrik enerjisi hırsızlığı ve mühür bozma suçundan açılan kamu davası üzerine katılan vekilinin 07.03.2008 tarihli dilekçe ile sadece elektrik enerjisi hırsızlığı suçu yönünden katılma talebinde bulunduğu, bu dilekçeye istinaden katılma kararı verildiği ve mühür bozma suçundan katılma istemi ve katılma kararının olmadığı anlaşılmakla, mühür bozma suçundan verilen, kararı temyize hakkı bulunmayan katılan vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık hakkında, elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan verilen hükme yönelik temyiz incelemesinde ise;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 13.03.2012 gün, 415-92 sayılı kararında da açıklandığı gibi, yargılama giderleri 5271 sayılı CYY"nın 324 ila 330. maddeleri arasında düzenlenmiş olup, anılan Yasanın 324. maddesinin birinci fıkrasında yer alan; “Harçlar ve tarifesine göre ödenmesi gereken avukatlık ücretleri ile soruşturma ve kovuşturma evrelerinde yargılamanın yürütülmesi amacıyla Devlet Hazinesinden yapılan her türlü harcamalar ve taraflarca yapılan ödemeler yargılama giderleridir” şeklindeki düzenleme ile yargılama giderlerinin kapsamı, “sanığın yükümlülüğü” başlıklı 325. maddesinin birinci fıkrasında yer alan; “Cezaya veya güvenlik tedbirine mahkûm edilmesi hâlinde, bütün yargılama giderleri sanığa yüklenir” şeklindeki düzenleme ile de kural olarak, ancak sanık hakkında cezaya veya güvenlik tedbirine hükmolunması halinde sanığın yargılama giderlerinden sorumlu olacağı belirlenmiştir.
Anılan Yasanın “beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi halinde gider” başlıklı 327. maddesinin birinci fıkrası ise; “Hakkında beraat veya ceza verilmesine yer olmadığına karar verilen kişi, sadece kendi kusurundan ileri gelen giderleri ödemeye mahkûm edilir” şeklinde düzenlenmiş olup, fıkranın açık düzenlemesinden de anlaşılacağı üzere, beraat veya ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi halinde sanık ancak, kendi kusurundan ileri gelen giderlerden sorumlu olacaktır. Madde gerekçesinde kendi kusurundan ne anlaşılması gerektiği “hakkında kamu davası açılmış olan kişi savsama ve kusuruyla bilirkişi veya tanıkların dinleneceği veya yüzleştirme yapılacak duruşmaya katılmaması ve bu işlemlerin yenilenmesinin gerekmesi, kendisini suçlama gibi nedenlerden kaynaklanan giderlerden sorumludur” şeklinde açıklandığının anlaşılması karşısında; elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan yargılanan sanık hakkında, katılan kurumun zararını tamamen tazmin etmesi nedeniyle, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasının Geçici 2/2 maddesi ile 5271 sayılı CMK" nın 223/4 maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle, yargılama giderlerinden sayılan vekalet ücretinden sorumlu tutulmamasına ilişkin hükümde usul ve yasaya aykırı bir yön görülmemiştir.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından, katılan vekilinin temyiz isteminin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 21/01/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.