Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/18615 Esas 2022/3389 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığının, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 30/09/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Şüpheli ... hakkında, 07/11/2012 tarihinde işlediği iddia olunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonucunda, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 16/01/2013 tarihli ve 2012/147476 soruşturma, 2013/3582 esas, 2013/254 sayılı iddianamesi ile 5237 sayılı TCK’nın 191/1 ve 53. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
2- İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararı ile, 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, karar verildiği, kararın 12/11/2013 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
3- Bu karara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulduğu, Dairemizin 12/07/2018 tarihli ve 2018/3632 esas, 2018/5724 sayılı kararı ile; kanun yararına bozma yolu incelemesinde karar tarihi itibariyle inceleme yapılabileceğinden 6545 sayılı Kanun hükümleri uyarınca uyarlama yapılmasının mümkün olduğu gerekçesiyle kanun yararına bozma talebinin reddine karar verildiği,
4- Cumhuriyet savcısı tarafından uyarlama yapılması talebi üzerine,
İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/07/2019 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı ek kararı ile; önceki hükmün iptaline ve sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/8-a-son cümlesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetime tabi tutulmasına, 1 yıl denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, kararın 22/11/2019 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
5- Dosya arasında bulunan Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/103 esas ve 2014/155 karar sayılı dosyasının incelenmesinde;
a-) Sanığın 05/12/2007 tarihinde işlediği kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan Kovancılar Cumhuriyet Başsavcılığının 03/03/2008 tarihli ve 2007/897 soruşturma, 2008/17 esas, 2008/8 sayılı iddianamesi ile TCK’nın 191/1.53.54 ve 58. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
b-) Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2008 tarihli ve 2008/13 esas, 2008/64 sayılı kararı ile, TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, sanığın karara itiraz ettiği, Kovancılar Asliye Ceza Mahkemesinin 02/08/2012 tarihli ve 2012/46 değişik iş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verilerek kararın 02/08/2012 tarihinde kesinleştiği, 21/03/2013 tarihinde infazı için Elazığ Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderildiği,
c-) Elazığ Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 30/05/2013 tarihli ve 2013/501 DS sayılı çağrı yazısının tebliğ edildiği, Müdürlüğe başvurduğu, 13/06/2013 tarihinde İnfazda Uyulması gereken Kurallar Formu imzalatılarak aynı tarihte hastaneye sevkedildiği, hastanenin 26/06/2013 tarihli raporunda hastaneye başvurmadığının bildirildiği, 12/07/2013 tarihli uyarı yazısının usulüne uygun şekilde tebliğ edilmesine rağmen Müdürlüğe başvurmaması nedeniyle 12/08/2013 tarihinde dosyanın kapatılmasına karar verildiği,
d-) Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 30/06/2014 tarihli ve 2013/103 esas, 2014/155 sayılı kararı ile, sanığın TCK’nın 191/1, 62 ve 50/1-a. maddeleri gereğince 6.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 21/11/2014 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında,
“Uyuşturucu madde bulundurmak ve kullanmak suçundan sanık ...'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre,
Sanığın inceleme konusu dosyadaki suç tarihi öncesinde işlediği 05/12/2007 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma eylemi nedeniyle Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2008 tarihli ve 2008/13 esas, 2008/64 sayılı kararı ile tedavi süresince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair karar verildiği, anılan karara karşı yapılan itirazın Kovancılar Asliye Ceza Mahkemesinin 02/08/2012 tarihli ve 2012/46 değişik iş sayılı kararı ile reddine karar verilerek, kararın 02/08/2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim yükümlülüklerini yerine getirmediğinden bahisle yapılan yargılama sonucunda, Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 30/06/2014 tarihli ve 2013/103 esas, 2014/155 sayılı kararı ile sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve anılan kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiğinin anlaşıldığı,
İncelemeye konu dosyadaki 07/11/2012 tarihli suçun esasen yukarıda bahsedilen tedavi süresince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair karara karşı yapılan itirazın reddine ilişkin Kovancılar Asliye Ceza Mahkemesinin 02/08/2012 tarihli kararından sonra halen tedbir devam ederken işlendiği, sanığın denetimin gereklerine uymaması nedeniyle mahkumiyetine konu Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 30/06/2014 tarihli kararı öncesinde aslında incelemeye konu 07/11/2012 tarihli suçun işlendiği, ancak söz konusu durumun fark edilmediği, bahsedilen her iki dosyanın birleştirilerek değerlendirilmesi gerektiği,
Ancak, sanık hakkında tedavi süresince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair verilen kararın 02/08/2012 kesinleşmesini müteakip, denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle, yapılan yargılama neticesinde Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 30/06/2014 tarihli ve 2013/103 esas, 2014/155 sayılı kararı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkumiyetine hükmedilmesi sebebiyle, gelinen aşamada artık her iki dosyanın birleştirme imkanının bulunmadığı cihetle, denetimli serbestlik tedbirinin ihlali olarak kabul edilmesi gereken 07/11/2012 tarihli eylemin müstakil bir suç oluşturmayacağından bahisle düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek, İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararının 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca kanun yararına bozulması istenilmiştir.
C-) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ... hakkında, 07/11/2012 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan yargılama sonucunda, İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararı ile, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Her ne kadar, Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında, denetimli serbestlik tedbirinin ihlali olarak kabul edilmesi gereken 07/11/2012 tarihli eylemin müstakil bir suç oluşturmayacağından düşme kararı verilmesi gerektiği gerekçesiyle İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/10/2013 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı kararının kanun yararına bozulması istenilmiş ise de;
Daha önce aynı karara karşı Adalet Bakanlığının 19/06/2018 tarihli ve 94660652-105-34-4118-2018 KYB sayılı yazıları ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29/06/2018 tarihli ve 2018/56401 KYB sayılı ihbar yazısı ile kanun yararına bozma istenildiği, Dairemizin 12/07/2018 tarihli ve 2018/3632 esas, 2018/5724 sayılı kararı ile; kanun yararına bozma yolu incelemesinde karar tarihi itibariyle inceleme yapılabileceğinden 6545 sayılı Kanun hükümleri uyarınca uyarlama yapılmasının mümkün olduğu gerekçesiyle kanun yararına bozma isteminin reddine karar verildiği, Cumhuriyet savcısının uyarlama talebi üzerine, İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/07/2019 tarihli ve 2013/33 esas, 2013/374 sayılı ek kararı ile; 22/10/2013 tarihli önceki hükmün iptaline ve sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/8-a-son cümlesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetime tabi tutulmasına, 1 yıl denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, kararın 22/11/2019 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, bu nedenle ancak uyarlama yargılaması üzerine verilen ek karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidilebileceği,
Kaldı ki;
Kovancılar Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2008 tarihli ve 2008/13 esas, 2008/64 sayılı kararı ile mülga 5560 sayılı Yasa ile değişik TCK’nın 191/2. maddesi gereğince verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının, itiraz üzerine Kovancılar Asliye Ceza Mahkemesinin 02/08/2012 tarihli ve 2012/46 değişik iş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verilerek 02/08/2012 tarihinde kesinleştiği, ancak; 21/03/2013 tarihinde infazı için Elazığ Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderildiği, Elazığ Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 30/05/2013 tarihli ve 2013/501 DS sayılı çağrı yazısı tebliği ile infaz işlemlerine başlandığı, uyarılmasına rağmen müdürlüğe başvurmaması nedeniyle 12/08/2013 tarihinde dosyanın kapatılmasına karar verildiği, dolayısıyla incelemeye esas 07/11/2012 tarihli suçun, daha önce verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlendiğinden de sözedilemeyeceği,
Anlaşıldığından;
İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/07/2019 tarihli ve 2013/33 esas,2013/374 sayılı ek kararına karşı kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na gönderilmesine karar vermek gerekmiştir
D-) Karar:
Açıklanan nedenlerle;
İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/07/2019 tarihli ve 2013/33 esas,2013/374 sayılı ek kararına karşı kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığı’na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığ'na GÖNDERİLMESİNE,
17/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.