Esas No: 2017/12428
Karar No: 2022/4313
Karar Tarihi: 15.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12428 Esas 2022/4313 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, defter ve belgeleri gizlediği iddiasıyla Yargıtay Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılanmıştır. Ancak, sanığın belgeleri kaybettiği iddiası gerçeği yansıtmaktadır. Mahkeme, sanığın suçunun oluşmadığı gerekçesiyle beraat kararı vermiştir. Temyiz eden tarafın itirazı kabul edilerek, karar bozulmuştur. Bu karar, Vergi Usul Kanunu'nun 139. maddesi gereğince belgeleri teslim etme sorumluluğunun mükellef sanığa ait olduğunu ve belgelerin saklanması gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Ayrıca, kararda yer alan CMUK'nin 321. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanacak ve hükmün bozulmasına karar verilecektir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Beraat
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 tarihli, 1999/11-273 Esas ve 1999/288 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere, defter ve belgelerin çalındığı, kaybolduğu, bulunamadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde, VUK'nin 139. maddesinde yazılı hususlarla usulüne uygun tebligatın aranmayacağı, tebligat usulüne uygun yapılmış olsaydı dahi söz konusu defter ve belgeleri ibraz edemiyeceğinin anlaşılması, defter ve belgeleri saklama sorumluluğunun mükellef sanığa ait olduğu, sanığın mahkemedeki 16.05.2014 tarihli savunmasında, "2009 yılında iflas ettim, işyerimi kapattım, ofisimdeki tüm belgeleri eve götürdüm, işlerim bozulunca aile düzenimde bozuldu, 2010 yılında müşterek evi terk ettim ve boşandım, bütün eşyalarım evde kalmıştı, boşandığım eşim benden kalan tüm eşyalar ile belgeleri çöpe atmış, .... , bu dava nedeniyle boşandığım eşimi arayıp belgelerimi sorduğumda bu yılın başında temizlik yaparken attığını söyledi, yani 2014 yılı Ocak ve Şubat ayında evimde bulunan şirketime ait belgeleri attığını söyledi," şeklindeki beyanı karşısında, sanığın tüm unsurları itibariyle oluşan "defter, kayıt ve belgeleri gizleme" suçundan mahkumiyeti yerine beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
