Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9913 Esas 2020/321 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9913
Karar No: 2020/321
Karar Tarihi: 16.01.2020

Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9913 Esas 2020/321 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mühür bozma suçundan 3.000 TL para cezasına çarptırılmış, ancak Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü kanun yararına bozma isteminde bulunmuştur. Yargıtay 21. Ceza Dairesi, suç unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle sanığın beraatine karar vermiştir. Ancak, Mahkeme tarafından yeniden duruşma açılmış ve verilen hüküm yok hükmünde kabul edilmiştir. Sonuç olarak, dosya Mahkemesine iade edilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle sıralanmaktadır: TCK'nin 203, 62, 52/2-4. maddeleri ve CMK'nin 309. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/9913 E. , 2020/321 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında Sinop Asliye Ceza Mahkemesinin 07.02.2014 tarih ve 2014/22-65 sayılı kararıyla mühür bozma suçundan TCK’nin 203, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına kesin olarak karar verilmesinden sonra Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 27.10.2014 tarihli kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 10.11.2014 tarih ve ...... sayılı ihbarnamesi üzerine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca kanun yararına bozma isteminde bulunulduğu, Yargıtay 21. Ceza Dairesinin 02.06.2015 tarih ve 2015/9942-1595 sayılı kararıyla "...kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki istem yerinde görüldüğünden, Sinop Asliye Ceza Mahkemesinin 07.02.2014 gün ve 2014/22 esas, 2014/65 sayılı kararının CMK’nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, yüklenen suç unsurları itibariyle oluşmadığından sanığın beraatine, cezanın çektirilmemesine…" karar verildiği ve bu kararın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz edilmeksizin kesinleştiği hâlde Mahkeme tarafından yeniden duruşma açılıp 02.11.2015 tarih ve 2015/451-485 sayılı karar ile verilen hükmün yok hükmünde olduğu ve temyizen incelenecek hüküm bulunmadığı cihetle, dosyanın incelenmeksizin Mahkemesine İADESİNE, 16.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.