Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12333 Esas 2022/4333 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

Sanık hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında "sahte fatura düzenleme" suçlarından açılan kamu davasında; sanığın, bir müzikholde garson olarak çalışırken müşterileri olan ...ve ... isimli kişilerin kendisine iş teklif ettiğini, başlangıçta garsonluktan başka bir iş bilmediğini söyleyerek iş tekliflerini kabul etmediğini ancak kendisine sigorta yapacaklarını söyleyince iş tekliflerini kabul ettiğini, .....'te bir dükkâna gittiklerini, orada kendisine bir takım belgeleri imzalattırdıklarını, daha sonra da bu belgelerin onaylanması gerektiğini söyledikleri için birlikte notere gittiklerini, bu işlerden anlamadığı için gelmesine gerek olmadığını söyledikleri için bir daha iş yerine de gitmediğini, garsonluk yapmaya devam ettiğini, vergi dairesinden borç yazıları gelmeye başlayınca bu borçları bir şekilde kapatmaya çalıştığını, ...ve ... isimli kişileri 3-4 yıldır görmediğini savunması; tanık ...'ın sanık ...'ı tanımadığını, kendisinin muhasebeci .....'in yanında çalıştığını, mükellef şirket kurulduktan sonra defter ve belgelerin kendisine getirildiğini, evrakı getirenin ...isimli kişi olduğunu, gelen evrakta ...'ın belgelerinin olduğunu gördüğünü, söz konusu şirketin muhasebesini kendisinin tuttuğunu, şirketi hiç görmediğini ancak belgelerden iş yerinin ... tarafında bir yerde olduğunu bildiğini, kendilerine çok miktarda madeni yağ faturası getirdiklerini, fiilen bu malların satılıp satılmadığını bilmediğini, ...'ın muhasebe işleri ile ilgili iş yerlerine hiç gelmediğini beyan etmesi; vergi raporu ekinde bulunan 19.08.2010 tarihli yoklama fişinin sanık tarafından imzalandığının anlaşılması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından;
1) Faturaları kullanan mükelleflerden ya da bağlı bulundukları vergi dairelerinden temin edilecek faturaların ve 19.08.2010 tarihli yoklama fişinin sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını ve ...ile ... isimli kişilere ait olduğunu söylemesi halinde; ismi bildirilen kişilerin açık kimlik ve adres bilgilerinin tespiti ile tanık olarak çağrılması, duruşmada CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra faturalar gösterilerek yazı ve imzaların kendilerine ait olup olmadığının sorulması,
2) ...ile ...'ın da faturalardaki yazı ve imzaların kendilerine ait olmadığını söylemeleri halinde sanık ile bu kişilerin temin edilecek yazı ve imza örnekleri ile faturalardaki yazı ve imzaların kime ait olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
3) Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ya da ...ile ...'a ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
a) Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, düzenlenmiş ise onaylı örneklerinin getirtilmesi,
b) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, dava açılmış ise dosyalarının getirtilip incelenerek ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,
c) Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması, yasaya aykırı,
4) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.